Page 46 - mag_93

aNΘΡΩπΩν ΛοΓΙΑ

H στιγμή

της αλήθειας

Θα έρθει η στιγμή που οι άνθρωποι θα σου κό-

ψουν την ανάσα. Από θάνατο. Όχι από έρωτα. Η

μόνη σου αλήθεια είναι αυτή.

Κι έρχεται η στιγμή που στρέφεις το κεφάλι σου προς τον άν-

θρωπο που πίστεψες και βλέπεις τον εαυτό σου να σε κοιτάζει

σαν μέσα από καθρέφτη ραγισμένο, η εικόνα σου χίλια μικρά
46
κομμάτια, σμπαραλιασμένος, ολομόναχος, ζητιάνος των στιγ-

μών, επαίτης του χαδιού. Γιατί πιστεύεις στον έρωτα; Γιατί

έχεις την ανάγκη να ονομάσεις τον έρωτα, αγάπη; Η αγάπη

είναι λέξη και έννοια ιερή, σε ανυψώνει, σε στηρίζει, δεν σε

κομματιάζει, δεν σε χτυπά. Ο έρωτας είναι βρώμικος, ύπουλος,

σε τυφλώνει επί σκοπού, σε αναγκάζει να πατήσεις τα πιστεύω

και τις αρχές σου για ένα ξεροκόμματο σε ξένα κρεβάτια, σε

ταΐζει αποφάγια, ένα χάδι εδώ, ένα φιλί εκεί, πάθος γεμάτο

αίμα, αυτό που ρούφηξε από τους προηγούμενους κι όταν ζη-

τήσεις μερίδα κανονική σε πετάει κλοτσηδόν έξω απ’το μαγαζί

του. Βλέπεις, εκείνος κάνει κουμάντο. Εκείνος είχε εξαρχής

το πρόσταγμα. Κι εσύ με ρούχα ξεσκισμένα, ολομόναχος και

μισερός, περιμένεις το επόμενο λεωφορείο για το επόμενο ξένο

κρεβάτι και την επόμενη κλωτσιά.

Όλοι θα σε κλωτσήσουν, φίλε μου. Δεν είναι μήτε η ψυχή