Page 43 - mag_93
P. 43
της Μαριάννας Κουμαριανού
μπορούμε να πούμε λόγω των ζυμώσεων και της εξέλιξης,
ότι υπάρχουν ανάμεσα έχουμε φτάσει στο σημείο που είμα-
στους ανθρώπους στε. Όσο και να το αρνούμαστε, μέσα
κάποια κοινά χα- μας κυλάει παράδοση με χριστιανικά
ρακτηριστικά. Χαρακτηριστικά που έθιμα και κουλτούρα.
τους κάνουν να διαφέρουν από άλλα Όσο λάθος κι αν τα θεωρούμε, κάτι
έθνη. Όχι απαραίτητα αρνητικά ή θε- (εξ)υπηρετούσαν. Κάτι συμπλήρωναν
τικά. Απλά διαφέρουν. Είναι αυτό που και κάτι πρόσφεραν. Είχαν μία χρη-
λέμε “μεσογειακός λαός” ή “ανατολί- σιμότητα και αξία. Αν η αξία αυτή δεν
της” ή πολλά πολλά ακόμα με τα οποία υπάρχει σήμερα, είναι εντάξει να προ-
εκφράζεται μια ολόκληρη κουλτούρα. χωρήσουμε αναζητώντας αυτό που
Ως λαός, ως Έλληνες, πόσο έχουμε γεμίζει τον σημερινό τρόπο ζωής και
αποδεχτεί το παρελθόν μας; Παρατη- τον σημερινό άνθρωπο. Η τόση αντί-
ρώντας τους ανθρώπους και ζώντας δραση όμως, (μου) θυμίζει τους εφή-
στη χώρα αυτή, αυτό που αισθάνομαι βους που πριν ενηλικιωθούν, αντι-
είναι ότι εκφράζουμε τεράστια απο- δρούν και ακυρώνουν καθετί που έχει 43
στροφή για κάποια “κομμάτια” μας. πραγματωθεί από τους γονείς τους –
Προσπαθούμε να τα μηδενίσουμε, να την προηγούμενη γενιά. Έχουν μια αί-
τα θάψουμε ως λάθος ή ως κάτι που σθηση παντοδυναμίας και κυριαρχίας.
κακώς υπήρξε και τώρα που “μπορού- Όμορφα είναι αυτά τα αισθήματα. Όταν
με να κρίνουμε και να είμαστε λογικοί”, όμως η μόνη έγνοια είναι η απόδειξη
αντιλαμβανόμαστε τι είναι πραγματικά υπεροχής, τότε το μόνο που συμβαίνει
και τα “διώχνουμε”. Κάποια από αυτά είναι ένας φαύλος κύκλος και τελικά
είναι κομμάτια της παράδοσης, της ένας εγκλωβισμός.
θρησκείας, των εθίμων μας, του τρό- Για να μπορέσει να υπάρξει μια υγιής
που ζωής… εξέλιξη, θεωρώ πως χρειάζεται να φύ-
Συχνά μου δημιουργείται η εντύπωση γουμε από τη στάση του να κρίνουμε
ότι αναλωνόμαστε στο να αποδείξουμε το παρελθόν αλλά να διαλέξουμε έναν
ότι όλα όσα υπήρξαν οι πρόγονοί μας, δρόμο που να το αξιοποιεί δημιουργι-
η ζωή που υπηρετούσαν, ήταν λάθος. κά. Το παρελθόν – οι ρίζες μας είναι
Ήταν παράλογα. Βάζοντας μπροστά εκεί για να τα χρησιμοποιήσουμε προς
αξίες, δικαιώματα, την εξέλιξη κ.ο.κ. το συμφέρον μας. Όχι για να τα πολε-
ακυρώνουμε όλα όσα μας έφεραν μάμε. Αν τα πολεμάμε, είναι σα να δι-
εδώ. Όμως χάριν αυτού του παρελθό- αμαρτυρόμαστε για το χρώμα του δέρ-
ντος είμαστε εδώ. Όπως και στο προ- ματός μας ή των ματιών μας! Ή σα να
σωπικό κομμάτι, έτσι και στο εθνικό, πολεμάμε ένα φάντασμα. Γίνεται; Έχει
