Page 49 - mag91
        P. 49
     της Μαρίας Στρίγκου
                                                                                          https://meorio.blogspot.com/
               και θα έφευγα, είχα κλείσει δωμάτιο                   «Δεν είναι για πούλημα πλέον κύριε –
               σ’ ένα παραλιακό ξενοδοχείο. Αν όλα                   ούτε τ’ όνομά του δεν θυμόμουνα πια
               πήγαιναν καλά, το πολύ μεθαύριο θα                    – σας ευχαριστώ.»
               έφευγα με το καράβι.                                       Άσπρο πανάκι πάνω στο κύμα
               «Το μεσημέρι θα φας μαζί μας Μπά-                      φουσκών’ η ελπίδα μου και ταξιδεύει
               μπη, έχω μελιτζάνες ιμάμ.» φώναξε η                         καλοκαιράκι κράτα το βήμα
               κυρία Σοφία από το μέσα δωμάτιο, την                       γιατί ο χειμώνας παραμονεύει
               άκουγα να κάνει δουλειές και δεν έβρι-                     Άσπρο πανάκι πάνω στο κύμα
               σκα τη δύναμη να της πω ότι θα φύγω.                   φουσκών’ η ελπίδα μου και ταξιδεύει
               Το κινητό χτύπησε, είδα το όνομα του                  Ο σταθμός επαναλάμβανε το τραγου-
               μεσίτη να αναβοσβήνει, για μια στιγμή                 δάκι που είχα πρωτακούσει όταν μπή-
               σκέφτηκα να μην το σηκώσω.                            κα στο σπίτι. Άρχισα να το σιγοτραγου-
               «Κύριε Καραβά ζητάω συγνώμη. Οι                       δώ κι εγώ.
               αγοραστές υπαναχώρησαν  τελευταία                     «Κυρία Σοφία, αύριο θα χρειαστώ μα-
               στιγμή.  Βρήκανε  κάτι  άλλο  που  τους               στόρους για επισκευές. Κι άργησα κιό-
               βόλευε καλύτερα. Παρ’ όλα αυτά έχω                    λας.»                                                      49
               ένα ζευγάρι που ενδιαφέρεται. Μπο-                           Καλοκαιράκι, καλοκαιράκι
               ρούν να το δούνε αύριο αν δεν σας κά-                    και στη καρδιά μου έχω μεράκι...
               νει κόπο. Τι λέτε;»
               Ήθελα να βάλω τα γέλια, ήθελα να χο-
               ρέψω τον χορό της βροχής, ήθελα να
               βγάλω τα ρούχα μου και να τρέξω στη
               θάλασσα δίχως δεύτερη σκέψη.
     	
