Page 74 - mag_89
P. 74
μιΚΡες ιςΤοΡιες
&
Βιολετί της Δήμητρας Ξενάκη
γαλάζιο
Ένοιωθε όμορφα. Όλα ήταν αλλοιώτικα ρώθηκε ένα σούρουπο στο μώλο σ’ενα
κι ωραία. Δεν υπήρχε σκοτάδι. Γύρω φιλί .
τους μόνο φως και η γλυκιά μουρμού- Όλα περνούσαν απο μπροστά της ανά-
ρα των κυμάτων που έγλυφαν το μώλο. κατα. Ένα γαλάζιο - μωβ φουστάνι. Η
Πώς άλλαξε ο κόσμος, με μια αγκαλιά εξοχή στο σπίτι της γιαγιάς. Η αγκαλιά
κι ένα φιλί. Ακούμπησε το κεφάλι της του Φάνη – αυτή που άλλαξε τη μορφή
στον ώμο του. Πώς άλλαξε ο κόσμος του κόσμου.
και τα μέσα της. Οι ρυτίδες των ματιών της συγκρατού-
Γύρισαν περπατώντας μαζί στο σπίτι. σαν τα δειλά της δάκρυα, που 'χαν ενώ-
Θυμόταν, μόνο πως η παρουσία του την σει εικόνες και συναισθήματα απ’όλη τη
έκανε να νοιώθει ανύπαρκτο ο,τιδήποτε γη. Δεν τα σκούπισε. Κουβαλούσαν νο-
τους περιέβαλε. σταλγία, χαρά, πόνο και χρώματα. Πως
- Τρελαίνομαι; Είχε αναρωτηθεί... να σφουγγήξει τόσα χρώματα... Που να
Κι αργότερα, στο σπίτι είχε κρεμάσει τα βάλει; Τ’άφησε να σηκώσουν μόνα
προσεκτικά το λουλουδάτο φόρεμα... τους, το βάρος που κουβαλούσαν.
74 Λες και κρεμιόταν απ’ αυτό η μοίρα της. ❋
❋ «Οι μέρες της εξοχής τέλειωσαν» είπε
Η λάμπα του δρόμου άναψε. Ένοιωσε για χιλιοστή φορά.
το φως να την τυφλώνει και να την πλη- Με χέρια που τρέμανε άνοιξε τον καλό
γώνει. Ήταν εδώ στη πόλη στη βεράντα. μπουφέ, πήρε το αγαπημένο της ποτήρι
Στο κλαδί υπήρχε πεσμένη μια άσπρη και το γέμισε με γλυκό κρασί.
πετσέτα. •«Κάθε πρωί ντύνομαι για τον Παρά-
Αδιαφόρησε. δεισο, έλεγε η Φρίντα.»
Σηκώθηκε, μπήκε μέσα και πήγε στη ❋
γωνιά με τα φωτογραφικά άλμπουμ. Φρίντα, Φάνης, θάλασσα, κάζα αζούλ. Ο
«Μεξικό», έγραφε σ’ ένα απ’αυτά μώλος, το σούρουπο, ένα φορεμα... ο
Έπιασε να γυρίζει τις σελίδες. Νάτο. χρόνος.
Casa Azul. Εκείνη και στο σπίτι της λα- Η ζωή μου, το πέρασμα μου, σκέφτηκε.
τρεμένης Φρίντα. Το σπίτι με το χρώμα Μικρά κομμάτια... κομμάτια από μένα.
της ζωής της. Μωβ ανοιχτό. Λουλακί Τα είδε όλα κοντά της, μέσα στο βιολε-
ανοιχτό ανάκατο με μπλε. τί γαλάζιο φως, που όριζε τα μονοπάτια
Είδε τον εαυτό της, να της χαμογελάει της.
απ’ τη φωτογραφία. Ξανάζησε εκείνο το ❋
πρωινό στον κήπο του γαλάζιου σπιτιού. Για δες σκέφτηκε, ακόμα και το μαντή-
Έτσι θάναι ο παράδεισος, έλεγε τότε. λι που κουνάει η γιαγιά παίρνει βιολετί
Ο γαλάζιος παράδεισος που της φανε- αποχρώσεις.
