Page 72 - mag_89
P. 72
μιΚΡες ιςΤοΡιες
&
Βιολετί
γαλάζιο
Ένα ανοιξιάτικο απόγευμα, σαν όλα τ’ τους δώσει θάρρος να επιζήσουν, όταν
άλλα. Βγήκε στη βεράντα, αναζητώντας, ένα λευκό πανάκι παρασυρμένο απ’ το
να νοιώσει λίγο πιο κοντά στη φύση. αεράκι, πέρασε από μπροστά της για να
Τα λιγοστά δεντράκια της αυλής είχαν προσγειωθεί σ ’ένα κλαρί.
ψηλώσει, μικρή αυταπάτη πράσινου, Ανασηκώθηκε να δει καλύτερα. Μάλ-
λίγη ξεκούραση για τα κουρασμένα της λον ερχόταν από την πάνω βεράντα.
μάτια. Μια λευκή πετσετούλα.
Κάθισε στην πολυθρόνα, χαλάρωσε, ❋
κι άφησε το βλέμμα της να πλανηθεί Ένα λευκό πανάκι, σαν εκείνο που ανέ-
άσκοπα τριγύρω. Τολμηρά λουλουδά- μιζε η γιαγιά της, όταν την αποχαιρετού-
κια που ζούσαν στην πόλη, η αγγελι- σε. Δε χρειάστηκε να κλείσει τα μάτια
κούλα που φούντωνε και τα κλαδάκια για να θυμηθεί. Η γιαγιά ήταν εκεί, στη-
των δέντρων που διεκδικούσαν τον τή, δίπλα στην πόρτα του σπιτιού. Χαμο-
χώρο τους γελούσε και η μόνη κίνηση του κορμιού
Χαμογέλασε στα φυτά, σαν να 'θελε να της, της ήταν εκείνο το πήγαιν' έλα του
