Page 61 - mag_89

της Κατερίνας Παναγιωτοπούλου

μες στους μηρούς μου και πετάγομαι παρατεταμένο ίσον θαυμασμός, πάει

πάνω, στηρίζομαι στα πέλματά μου να πει «μμμ, τι ωραία». Αλλιώς, ένα
και το βάζω στα πόδια για ένα «που», «μ» ξερό και επικριτικά ειρωνικό, ση-
με ή χωρίς ερωτηματικό, και ένα «χτί- μαίνει «μ, σιγά τώρα τι έγινε».

ζω». Και όταν αυτό συμβεί σημαίνει Αυτά σκεφτόταν βλέποντας τη ζωή

ότι για μένα και το καπελάκι μου κάθε του πάνω στο λευκό χαρτί να εξαρτά-
γη γίνεται πατρίδα. ται από έναν ένρινο ήχο. Προσπαθού-

Όμως κάποιες φορές ένα ένρινο επι- σε να κρατήσει σταθερή τη σειρά των

φώνημα, άλλοτε πρόσκαιρο κι άλλο- γραμμάτων στο «αν» της ελπίδας του
τε παρατεταμένο, μπαίνει επικεφαλής γιατί αν άλλαζαν θα έπρεπε ν’ ακολου-

σαν την ατολμία τού σκιερού, σαν την θήσει μια προσταγή. Αυτές οι σκέψεις
απορία, την αδυναμία ή την ντροπή, ήταν τα στασίδια του κι όσα φκιασίδια

μπορεί και σαν την απελπισία. Ίσως κι αν τους έβαζε στα τσακίδια κατέ-
να παραπέμπει στο «μόνιμο», στην ληγαν. Στασίδια ήταν μέχρι τώρα και

ανάγκη του ανθρώπου να σταθεί στο οι σχέσεις του, που τον φιλοξενούσαν
«κάπου αλλού» και να στεριώσει. μέχρι να πάρει μιαν ανάσα και να συ- 61

Ίσως όμως να σημαίνει και το «μπο- νεχίσει. Δεν περίμενε κάτι περισσό-
ρεί», που αναιρεί την έννοια της στα- τερο. Ήξερε πως δεν υπάρχει στασίδι

θερότητας και αρχίζει νέο κύκλο ανα- για να σε πάει κατευθείαν στην αιω-
ζήτησης. Αυτό το ένρινο επιφώνημα νιότητα. Μπορούσε να βρει κάποιο να

μπροστά από τις λέξεις μπορεί να κα- ξαποστάσει αλλά εκεί έπρεπε να στα-
θορίζει το συναίσθημα. Άλλες φορές θεί όχι όπως ήξερε αλλά όπως έβρι-

να δείχνει αδιάφορο ή σκεφτικό κι άλ- σκε κάθε φορά. Αν δεν κατάφερνε να
λες να γίνεται απαγορευτικό, καθώς βολευτεί δεν έφταιγε το στασίδι που

έχει την ικανότητα να μετατρέπεται ήταν σκληρό αλλά ο κώλος του που
από άρνηση σε πρόσκληση και ίσως τον είχε αλλιώς μαθημένο.

να φτάνει έως την πρόκληση. Τα έν- Ίσως γι’ αυτό ασυνείδητα έστησε το
ρινα τον μπέρδευαν με τις πολλές ση- «μπούχτισα» κι όσο να πεις μία αρχή

μασίες τους. Άλλαζαν ανάλογα με την ήτανε κι αυτό.
ψυχική του διάθεση. Δηλαδή, «μμμ»

Η Kατερίνα Παναγιωτοπούλου γεννήθηκε το 1956 στην Αμφίκλεια Φθιώτιδας. Σπούδασε Σκηνογρα-
φία – Ενδυματολογία. Εργάστηκε στην Εθνική Τράπεζα. Είναι τελειόφοιτη του μεταπτυχιακού τμήματος
Δημιουργικής Γραφής του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, στην κατεύθυνση της συγγραφής. Διη-
γήματά της έχουν δημοσιευτεί σε λογοτεχνικά περιοδικά. Το πρώτο της βιβλίο «Η Μακρυγιαλού και
άλλες ιστορίες» εκδόθηκε, τον Μάρτιο του 2017, από τις Εκδόσεις Εντευκτηρίου.