Page 61 - mag_23
P. 61

της Κατερίνας επιτροπάκη
 Τόυ αγιόυ


                                                                                       τι να τα κάνει τα λουλού-
                                                                                       δια; ςκέφτηκε ο χρήστος,
                                                                                       που εξακολουθούσε να
                                                                                       τους παρατηρεί.  φαίνεται
                                                                                       στο πρόσωπό της ότι δεν
                                                                                       χρειάζεται καμία πιστο-
                                                                                       ποίηση για την αγάπη του.
                                                                                       πόσα χρόνια  άραγε είναι
 ΒαΛενΤινόυ                                                                            έχουν ανταλλάξει;  πόσο
                                                                                       μαζί;  ςαράντα;  πενήντα;
                                                                                       πόσες καταθέσεις έρωτα


                                                                                       τους τρομάζει ο χρόνος;
                                                                                       πόσο λιγοστεύει η απειλή
                                                                                       του, όταν τη μοιράζεσαι;
                                                                                       τινάχτηκε από την καρέκλα
                                                                                       του, σαν να τον τσίμπη-
                                                                                       σε κάποιο έντομο. Έκανε
                                                                                       νεύμα στη σερβιτόρα να

                                                                                       την πληρώσει. εκείνη, ανα-
                                                                                       γνωρίζοντας την ανεξήγη-
                                                                                       τη βιασύνη  του, ανταπο-
                                                                                       κρίθηκε στο δευτερόλεπτο.
                                                                                       «Κράτα ένα καπουτσίνο. Και
                                                                                       κράτα  και  δυο  ποτήρια  απ’
                                                                                       το καλύτερο κρασί σας, που
                                                                                       θέλω να κεράσεις το ζευγάρι
                                                                                       που κάθεται δεξιά απέναντι.
                                                                                       Αφού φύγω. Πες τους πως εί-
                                                                                       ναι δώρο του μαγαζιού, για την

               η φωνή  του πλανώδιου               του, επιδεικνύοντας την             ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου».
               αλλοδαπού πωλητή, που               πραμάτεια  του στα διπλα-           Έφυγε χωρίς να περιμένει
               του έτεινε ένα  μπουκέτο            νά.                                 τα ρέστα.
               με πολύχρωμα, τυλιγμένα             πλησίασε το τραπέζι με              Καθισμένος  μπροστά  στο
               πρόχειρα σε αλουμινό-               το ηλικιωμένο ζευγάρι. Ο            λάπτοπ, στο γραφείο του,
               χαρτο, τριαντάφυλλα, τον            άνδρας έκανε μια κίνηση             πατώντας το CapsLock,
               διέκοψε από τις επώδυνες            να αγοράσει το μπουκέτο.            έβαζε τον τίτλο:
               σκέψεις του.                        εκείνη κοκκίνισε ανεπαί-            ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ
               «Αστειεύεσαι; Τι να τα κάνω;»       σθητα, αρνήθηκε μ’ ένα              ΤΟ υ  ΒΑΛΕ ν ΤΙ ν Ο υ
               απάντησε αυθόρμητα στον             κούνημα του κεφαλιού της,           η στάχτη από το τσιγά-
               νεαρό πωλητή. «Βλέπεις να           ενώ με το χέρι της εμπό-            ρο που στερέωνε στα χεί-
               συνοδεύω κανένα "κορίτσι";          δισε τον συνοδό της να              λη του, έπεσε και χώθηκε
               Αγίου Βαλεντίνου και κουρα-         προχωρήσει στην αγορά               ανάμεσα στα πλήκτρα του
               φέξαλα»!                            των τριαντάφυλλων. Έκα-             κλαβιέ.  Δεν  ήταν  η  πρώτη
               Ήταν μάλλον  απότομος  ο            νε νεύμα στον νεαρό να              φορά. Δεν έδωσε σημασία.
               τρόπος του. Ο νεαρός αλ-            φύγει. Ο συνοδός της την            ςυνέχισε να τα πατάει πυ-
               λοδαπός απομακρύνθηκε               κοίταξε λιγάκι απογοητευ-           ρετωδώς. Έπρεπε μέχρι αύ-
               πάραυτα από το τραπέζι              μένος.                              ριο να παραδώσει…
   56   57   58   59   60   61   62   63   64   65   66