Page 57 - mag_23

της Έλενας Καρανικολού

http://missy-merida.blogspot.gr/

Της εκλεινε τα ματια.

Στεκοταν πισω της και μαντευε χαμογελα.
Εκλεινε τα ματια του κι εκεινος,
το χερι του μεστο δικο της.

Για τις στιγμες που δεν θα σε εχω, ελεγε.
Κι ανοιγαν τα ματια,
πλημμυριζαν ποταμια τα χερια του.

Τα χερια στο προσωπο της,
φωτογραφιζαν καθε της κινηση.
Η αμμος γεμισε μυνηματα

και τα συννεφα χορευαν μπροστα τους,
το κυμα μετρουσε στιγμες

και η νυχτα ξαπλωνε στα γυμνα κορμια τους.
Μην φυγεις.
Κι εφυγε.

Κι εκλεινε τα ματια ολο και πιο πολυ
οπως της εμαθε. 57

Και εκλειναν κι αλλοι τα ματια.
Και δεν ηταν μονη.
Γιατι καθε νυχτα εσπαζαν οι τοιχοι

και φορουσε φτερα και εγδερνε τα αστερια...
Καθε νυχτα τον ακουγε να ψιθυριζει
και να σκορπαει γελια πισω της.

Παντα ενα βημα πισω.
Με κλειστα ματια πισω απο κλειστους κοσμους.
Πισω απο τον ιδιο της τον εαυτο.

Ηταν εκει... Καθε φορα...
Κλεισε τα ματια...

εμπνευσμένο από το τραγούδι

wings from birdy