Page 62 - mag_82
P. 62
μιΚΡες ιςΤοΡιες
Ο Σίσυφος
και οι εθελοντές
της ζωής
Αχ, αυτός ο Σίσυφος… του λέει. «Ο Δίας άρπαξε την κόρη
Γιος του Αιόλου. σου, την όμορφη Αίγινα, και πού να
Αδελφός τού Αθάμαντα, του Σαλμο- σου τα λέω τι θα της κάνει…».
νέα και του Κρηθέα. Βαπόρι ποταμίσιο γίνεται ο Ασωπός
Σύζυγος της Μερόπης, που ήταν (ως ποταμός που ήταν) και τρέχει
κόρη του περίφημου Τιτάνα Άτλα- να ελευθερώσει την κόρη του. Πριν
ντα, γιου τού Τιτάνα Ιαπετού και προλάβει ο Δίας ο καρπερός να της
της Ωκεανίδας Κλυμένης, που αδέλ- φυτέψει κανέναν λόχο ήρωες, όπως
φια του (του Άτλαντα) ήταν ο Προ- το ’χε συνήθειο.
μηθέας, ο Επιμηθέας και ο Μενοίτι- Πρώτα όμως, ο Ασωπό έταξε στον
ος, οι γνωστοί «Ιαπετίδες». Σίσυφο μια υδρόεσσα πηγή στην
Επομένως η Μερόπη ήταν ανιψιά Ακρόπολη της Κορίνθου· να έχουν
τού Προμηθέα, ας το θυμόμαστε να ποτίζονται οι Κορίνθιοι και οι
αυτό. σταφίδες τους πριν γίνουν σταφί-
Ο Σίσυφος ήταν ιδρυτής τής Εφύ- δες. Άλλωστε, γι’ αυτό τού είχε σφυ-
62 ρας που μετά την είπαν Κόρινθο. ρίξει το κατόρθωμα τού Δία ο Σίσυ-
Κάποιοι λέγανε ότι το μόνο που είχε φος.
κάνει ήταν να κατασκευάσει τον Πυρ και μανία ο Δίας με τον Σίσυ-
Ακροκόρινθο, την Ακρόπολη της φο, που τον κάρφωσε στον πεθερό
Κορίνθου. Ασωπό. Λέει λοιπόν από μέσα του ο
Όπως και να έχουν τα πράγματα, αρχιθεός: «Έτσι είσαι, παλιοκαρφή
ήταν από μεγάλα σόγια και ο Σίσυ- και άθλιε ρουφιάνε; Θα σου δείξω
φος και η Μερόπη. εγώ…» και του αμολάει μια κεραυ-
Μια μέρα, εκεί που βρισκόταν στην νούκλα τού Σίσυφου και τον κου-
πόλη του την Κόρινθο, ο Σίσυφος τρουβαλιάζει μισοψημένο στα Τάρ-
είδε τον Δία να έχει αρπάξει την Αί- ταρα.
γινα ―που μετά έγινε νήσος και γέ- Αλλά, παμπόνηρος ο Σίσυφος συλ-
μισε καλλιτέχνες και φιστίκια Αιγί- λαμβάνει τον Θάνατο και τον δένει
νης― και να την πηγαίνει κάπου με σφιχτά με αλυσίδες. Πώς να επιτε-
σκοπούς ανήθικους· όπως υπέθεσε λέσει τα καθήκοντά του τώρα ο Θά-
ο Σίσυφος, που δεν ήταν και αγα- νατος;
θιάρης. Άρχισε να γεμίζει θνητούς η Γη μια
Μια και δυο, συμφεροντολόγος κα- και δεν πέθαινε κανένας. Πήχτρα
θώς ήταν ο ηγεμόνας τής Κορίνθου, στον υπερπληθυσμό η φουκαριάρα
τρέχει και βρίσκει τον πατέρα τής η Γη και να μη χωράει άλλους πια
Αίγινας, τον Ασωπό: «Το και το…» και να μη φτάνουν για όλους και οι
