Page 53 - mag_82

της Μαριάννας Κουμαριανού
της Μαριάννας Κουμαριανού

από εμάς κοιτάξαμε προς τα μέσα. Είδα- και μας επέβαλλαν να σταματήσουμε ό,τι
με αλλιώς το πώς είμαστε και το ποιες κάνουμε, με αποτέλεσμα το σύννεφο να

είναι οι προτεραιότητές μας. Αφήσαμε πέσει και να δούμε καθαρά ποιοι είμα-
για λίγο τις υπερβολικές ταχύτητες και στε. Τα πρόσωπά μας, τις ατέλειές μας

σταθήκαμε να κοιτάξουμε ποιοι είμαστε αλλά και την ομορφιά πίσω από αυτές.

και ποιοι είναι οι άλλοι γύρω μας. Οι άν- Να δούμε τις πράξεις μας αλλά και αυτά
θρωποι που μεγαλώνουμε μαζί τους. που αμελούμε και υποτιμούμε και να

Ήταν μεγάλη χαρά και ανακούφιση για τους δώσουμε ξανά αξία.

μένα το ότι παρόλο που δεν μπορούσα Το γεγονός του εγκλεισμού έπεσε πάνω
να βγαίνω από το σπίτι ήρθα ξανά κοντά στον ερχομό της άνοιξης. Κάθε τόσο

με ανθρώπους που είχα καιρό (χρόνια έβγαινα για περπάτημα και με μεγάλη
με μερικούς) να επικοινωνήσω, που η μου έκπληξη ο τόπος (η πόλη!) μύρι-

επικοινωνία μας ήταν τυπική και μάλ- ζε χαμομήλι και νερατζιές. Δε θυμάμαι
λον επιφανειακή. Υπήρξε ένα μοίρασμα. πόσο καιρό είχα να ζήσω μια τέτοια

Έπεσαν αυτά τα τείχη που υπήρχαν πα- εμπειρία μέσα στην πόλη! Και αυτό έγινε 53 53

λιά και μιλήσαμε για αγωνίες, για δύ- φέτος, τις μέρες του εγκλεισμού. Όσο τα-
σκολες στιγμές, για όμορφες στιγμές. πεινό και “ασήμαντο” είναι το χαμομήλι,

Είναι ανθρώπινο να υπάρχουν αγωνίες. άλλη τόσο αξία και ομορφιά έχει. Το ίδιο
Και είναι ανθρώπινο και φέρνει πολλή ένιωσα και για τις ζωές μας. Επιστρέ-

ηρεμία να μπορείς με ανθρώπους που ψαμε στα απλά, ταπεινά και “ασήμαντα”.
ο μόνος κοινός χρόνος είναι η αναμονή

για να πληρώσεις τα ψώνια του σούπερ

μάρκετ, να γίνεται στιγμή κατανόησης
του άλλου. Στιγμή που τα βλέμματα συ-

ναντιόνται και μοιράζονται κάτι πολύ αν-
θρώπινο.

Οι συνθήκες που μας κρατούσαν μακριά

ως προς τον χώρο έγιναν η αιτία να ανα-

ζητήσουμε και να πλησιάσουμε ο ένας
με τον άλλο πιο πολύ. Τίποτα δεν ήταν

αυτονόητο. Το καθετί είχε εμάς ως “δη-
μιουργούς” και υπαίτιους. Σαν όλον τον

καιρό, με τη δράση και τις ταχύτητές να
δημιουργούσαμε ένα σύννεφο σκόνης