Page 55 - mag_21
P. 55
του Λάμπρου Δερμετζόγλου
http://www.microstory.gr/
ργάζεσαι πυρετω- σου που λιώνουν νωχελικά το κανάλι της τηλεόρασης
δώς, που χρόνος και αδιάφορα, αλλά είναι σε μια ακόμα βουβή ένδει-
για χαζολόγημα. αδύνατο να τη νερώσουν, ξη ότι την άκουσες. Πλα-
Είναι κι αυτή η απειλή της να την εξατμίσουν ή να την γιάζετε στο ίδιο κρεβάτι
απόλυσης που πλανά- κάνουν τουλάχιστον ηπιό- μα τα σώματά σας μένουν
ται σα δαμόκλειος σπάθη τερη. ένοχα απομακρυσμένα,
πάνω από το κεφάλι σου. Γυρνάς στο σπίτι σου κου- τρώτε στο ίδιο τραπέζι με
Χθες έφυγε ο Σταύρος. βαλώντας την απόγνωση μόνο συνδετικό κρίκο την
15 χρόνια στην ίδια θέση, του αύριο και την απελπισία πείνα σας.
45άρης με δυο παιδιά. του χθες. Θέλεις να μείνεις Καιρό τώρα σκέφτεται πως
Αναλογίζεσαι τι θα κάνει, μόνος, να κρυφτείς σε μια η σχέση σας έχει χρεωκο-
αλλά κατά βάθος αισθάνε- γωνία όπως τότε που ήσουν πήσει, πως έχεις υπανα-
σαι ανακουφισμένος που μικρός και κουλουριαζό- χωρήσει από τη σύμβαση
ήταν αυτός και όχι εσύ. σουν για να γλυτώσεις από συμβίωσης σας, δόλια,
Μιλάς στο τηλέφωνο, κοκ- την οργή του πατέρα. Είσαι σιωπηλά κι ανήθικα. Χω-
κινίζεις, μουρμουράς ακα- σύντροφος, σύζυγος, ερα- ρίς ρήτρες και χωρίς εξη-
τανόμαστες φράσεις για στής μα έχεις αποποιηθεί γήσεις. Ακολουθείτε περ-
το αφεντικό σου μα πάντα όλες σου τις ιδιότητες μη πατησιές σε δρόμους που
σκύβεις το κεφάλι. αντέχοντας να κουβαλάς δε συναντιούνται. Μόνο
Φεύγεις πιο μικρός από ότι περισσότερα φορτία. Ανα- ενδιάμεσα ανταλλάσσετε 55
πήγες, πιο ασήμαντος, πιο ζητάς τη μοναξιά στην απο- μηνύματα καρφιτσωμένα
ταπεινωμένος, πιο συρρι- ξένωση της τηλεόρασης, με τα πολύχρωμα μαγνητά-
κνωμένος, ακολουθώντας εικόνες που τρέχουν και συ κια του ψυγείου, «Πλήρω-
τη ρότα του μισθού σου. ξοπίσω τους ασθμαίνοντας σε σε παρακαλώ τη ΔΕΗ»,
Αδειάζεις το ποτήρι σου να τις αφομοιώσεις, να «Τελείωσε το γάλα», «Το
για να γεμίσεις την ψυχή πάρεις το «μήνυμα» και να φαγητό είναι στην κατσα-
σου στα καθίσματα κά- σωπάσεις… ρόλα, ψωμί στο τραπέζι».
ποιου συνοικιακού μπαρ, Εκείνη σε κοιτά ώρες Μια μέρα θέλει να σου
αλλά κι εκεί σε κυνηγάει η ολόκληρες χωρίς να σου γράψει «Σ’ αγαπούσα,
κρίση, αδυσώπητη, αστα- απευθύνει το λόγο. Καιρό μου λείπεις, πέταξα» και
μάτητη, βρίσκεται κρε- τώρα άνεργη, ελπίζει να να φύγει χτυπώντας δυ-
μασμένη στους τοίχους, της χαρίσεις το κοινωνικό νατά την πόρτα πίσω
αντανακλά στους καθρέ- άλλοθι της μητρότητας ή της. Κι ίσως εκείνη τη
φτες, ψιθυρίζεται στους έναν καλό λόγο για να σε μέρα να μην ανοίξεις καν
μονολόγους και καταπίνε- εγκαταλείψει. «Δεν αντέχω την τηλεόραση, μόνο να
ται σε μικρές γουλιές μαζί άλλο τούτη την κατρακύλα» κλάψεις για ότι δε ζήσα-
με τα παγάκια του ποτού σου είχε πει και συ άλλαξες τε, ολομόναχοι μαζί…
Bio: Ο Λάμπρος Δερμεντζόγλου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και μεγάλωσε στις γειτονιές
και τα σοκάκια της, στα οποία επέστρεψε μετά από μια σύντομη περιπλάνηση στον κόσμο. Εί-
ναι εμπνευστής και διαχειριστής του ιστοχώρου ανοιχτής λογοτεχνίας microstory.gr
