Page 25 - mag_123
P. 25

του Μαυροειδή Μαυροειδόπουλου






               νοχοποιούσε τους γονείς, ακόμα δε                     ως ελεύθερο άτομο δεν αποκτούσε

               περισσότερο  τους  απάλλασσε  από                     κανένα  δικαίωμα  επάνω  του  ούτε
               την πιθανή ενοχή (εφόσον, αντιθέ-                     μπορούσε  να  το  υιοθετήσει,  διότι

               τως από ό,τι αναφέρθηκε παραπά-                       η υιοθεσία ενός ανηλίκου ήταν μια
               νω,  δεν  αδιαφορούσαν)  από  την                     αμοιβαία συναλλαγή μεταξύ του υι-
               ενοχή της άμεσης θανάτωσης. Ό,τι                      οθετούντος και του πατέρα του παι-

               και αν ανέμεναν να συμβεί πάντως,                     διού ή του εκπροσώπου του.
               δεν υπήρχε, κατά τα φαινόμενα, νό-

               μος που θα αποτελούσε εμπόδιο σε                      Μερικές σκέψεις για
               αυτή τη στυγνή πράξη, και το χειρό-                   την αθηναϊκή δημοκρατία

               τερο όλων, όπως μαρτυρούν οι σχε-
               τικές σκηνές από τη Νέα Κωμωδία                              Η  συνήθεια  της  έκθεσης  των

               (είδος που άνθησε περί τα τέλη του                    βρεφών εγείρει για μια φορά ακό-
               4ου αι. π.Χ. και εξής), όταν ένας πα-                 μα το ερώτημα για το αν η αθηνα-
               τέρας τύχαινε χρόνια αργότερα να                      ϊκή  δημοκρατία  ήταν  σκληρή,  δε-

               «πέσει επάνω» στο παιδί που είχε                      δομένης  της  συμπεριφοράς  της
               εγκαταλείψει,  δεν  επεδείκνυε  τον                   απέναντι σε συγκεκριμένες ομάδες

               παραμικρό  δισταγμό  να  ομολογή-                     διαμενόντων  στην  επικράτειά  της,                        25
               σει  την  πράξη  του.  Και  αυτό  διότι               ειδικότερα  των  γυναικών  και  των
               δεν ανησυχούσε για την κατακραυ-                      παιδιών στο πλαίσιο της οικογένει-

               γή ή την τιμωρία. Εξάλλου, ήταν και                   ας. Εγείρει και τον προβληματισμό
               αυτό  ένα  αποτέλεσμα  του  κοινω-                    για τον τρόπο με τον οποίο πρέπει

               νικού  και  νομικού  συστήματος  της                  να την κρίνουμε και πάντα βεβαίως
               εποχής:  στις  περιπτώσεις  φόνων                     ενέχει  ο  μεγάλος  κίνδυνος  να  την

               ήταν οι συγγενείς αυτοί που έφερ-                     αντιμετωπίσουμε  αναχρονιστικά,
               ναν  την  υπόθεση  στο  δικαστήριο.                   συγκρίνοντάς  την  με  το  αντίστοι-

               Νομικώς,  τα  νεογέννητα  δεν  είχαν                  χο  πολίτευμα  στη  μορφή  που  έχει
               συγγενείς,  ειδικά  όταν  δεν  είχαν                  λάβει σήμερα. Μπορεί κάποιος να
               αναγνωριστεί  από  τον  πατέρα  και                   μιλά επί ώρες για περιορισμό δικαι-

               δεν είχαν εισαχθεί επισήμως στους                     ωμάτων  κοινωνικών  ομάδων  ή  για
               κόλπους  της  οικογένειας.  Τέλος,  ο                 αυταρχικές  συμπεριφορές  έναντι

               νόμος δεν επέτρεπε στα βρέφη που                      των συμμάχων, ιδιαίτερα στον 5  αι.
                                                                                                                ο
               είχαν  εκτεθεί  ούτε  τη  δυνατότητα                  π.Χ. και δη στη χρυσή πεντηκονταε-
               να εισαχθούν επισήμως στις οικογέ-                    τία του Περικλή. Η σκοτεινή πλευρά

               νειες εκείνων που τα είχαν περιμα-                    της δημοκρατίας είχε πράγματι εκ-
               ζέψει. Για την ακρίβεια, αυτός που                    δηλωθεί με πολλούς τρόπους αλλά

               αναλάμβανε  την  ανατροφή,  είτε                      σε  κάθε  περίπτωση  οφείλουμε  να
               αντιμετώπιζε το παιδί ως δούλο είτε                   θυμόμαστε τι ακριβώς έχει προσφέ-
   20   21   22   23   24   25   26   27   28   29   30