Page 13 - mag_123
P. 13
του Γεράσιμου Γεωργάτου
Η ΑΝΘΡΏΠΙΝΗ ΨΎΧΗ
Κατά τον Αριστοτέλη όλα τα έμβια Ο Ακινάτης ακολουθεί τα διδάγμα-
όντα έχουν ψυχή αλλά διαφορετι- τα του Αριστοτέλη για τα έμβια όντα
κής φύσης, κάτι που εξηγεί τα διά- και την ψυχή τους, αλλά επιμένει
φορα επίπεδα αυτού που αποκαλεί ότι ο άνθρωπος έχει μόνο διανο- 13
ζωική δραστηριότητα, όπως ανά- ητική ψυχή που μπορεί συνεπώς να
πτυξη και πολλαπλασιασμός. Τα είναι αιώνια. Και άλλοι στοχαστές
φυτά, κατά Αριστοτέλη, διαθέτουν του 13ου και του 14ου αιώνα υι-
αισθητηριακή ψυχή, τα ζώα κινητι- οθέτησαν σε γενικές γραμμές στην
κή και μόνο ο άνθρωπος διαθέτει άποψη του Αριστοτέλη, απέρριψαν
κινητική και διανοητική ψυχή. Αυτό όμως τη σχέση μεταξύ διάνοιας και
που προσδίδει σε ένα ον την ταυτό- σώματος προκειμένου να διατηρή-
τητά του είναι η μορφή που οφείλε- σουν τη χριστιανική πεποίθηση ότι
ται στην ψυχή του. Αυτό ισχύει φυ-
σικά και για το ανθρώπινο σώμα, η ψυχή δεν χάνεται μετά το θάνα-
στο οποίο η ψυχή του δίνει ζωή και το. Ο Ακινάτης κινείται στην ίδια
ένα συγκεκριμένο σύνολο ζωικών κατεύθυνση και γι' αυτό παραμένει
ιδιοτήτων. Επομένως η ζωική ψυχή αντιφατικός και μετέωρος. Δυσκο-
συνδέεται με το σώμα. Άρα, υπο- λεύεται να επιχειρηματολογήσει,
στηρίζει ο Αριστοτέλης, ακόμα και όπως είχε κάνει για άλλα ζητήματα,
στην περίπτωση του ανθρώπου η υπέρ της αθανασίας της ψυχής και
ψυχή επιβιώνει μόνο όσο είναι εν- να δείξει για μία ακόμα φορά ότι
σαρκωμένη και με τον θάνατο του είναι καλός αριστοτελικός φιλόσο-
σώματος εξαφανίζεται. φος αλλά και πιστός Χριστιανός.
