Page 107 - mag_111_

της Ρούλας Μονογυιού

που περνώντας η ώρα, εξελίσσονται σε συναυλία.

Η μέρα ξυπνά και μαζί της ξυπνούν και τα αυτο-

κίνητα, φεύγουν αξημέρωτα για να προλάβουν να

φτάσουν πριν την κίνηση στην πόλη.

Το σκούρο της νύχτας γκριζάρει. Φιγούρες που

τη νύχτα χάνουν το χρώμα τους και σε φοβίζουν,

αποκτούν πάλι το κανονικό τους χρώμα και το

αληθινό τους σχήμα. Ο ουρανός χρωματίζεται με

χιλιάδες παστέλ χρώματα, διώχνοντας το γκρίζο.

Κάποιες ακτίνες του αρχίζουν να φαίνονται και
107
να παιχνιδίζουν. Κοιτάζω και χάνομαι σε σκέψεις

και όνειρα. Όμορφη τούτη η ώρα, μαγική! Είναι

η ώρα που εμφανίζεται ο ...άλλος, ο πρωταγωνι-

στής και η φύση τον χειροκροτά!

Ήλιος ηλιάτορας! Ήλιος αρχηγός! Ήλιος που φω-

τίζει σκιές και φόβους, υποκλίνεται!

*
Αυγή , ανατολή, αρχή...

Ξεκίνημα κι ελπίδες...

«Χρώματα, χρώματα, χρώματα κι αρώματα!»

*
Πάντα θα περιμένω μιαν αυγή, μια ανατολή, μια καινούρια

μέρα γεμάτη δίκιο και νοιάξιμο για τον κάθε Άνθρωπο!