Page 75 - mag_110
P. 75

του Κωστή A. Μακρή



                                                                                         Τα βιβλία του Κωστή Α. Μακρή:
                          «Ο Πιοζ Νάμε και οι πέντε γάτες» και «Η Εβίτα που νίκησε τα Αποθαρρύνια», από τις Εκδόσεις Πατάκη.
                                                   «Ο Λευκάτας, η Φαγιουμάτα και οι 888 Νάνοι», από τις Εκδόσεις Φίλντισι.


               άχρηστα αντικείμενα. Έφτιαχνα μικρά                   έγινε κατά τις σχολικές μου διακοπές

               σπαθάκια, γιαταγάνια, μαχαιράκια,                     των Χριστουγέννων, τότε δηλαδή που
               ακόντια, τόξα, βέλη και άλλα αντικεί-                 ήταν πιο αναγκαίο το γουδί με το γου-

               μενα μεγέθους μισής έως μιας οδο-                     δοχέρι του για τα εποχιακά γλυκά που
               ντογλυφίδας.                                          έφτιαχνε η μαμά μου: μελομακάρονα,

               Επειδή δεν είχα αμόνι, χρησιμοποι-                    κουραμπιέδες και δίπλες.

               ούσα το γουδοχέρι του μπρούντζινου                    Θυμάμαι ότι μου είπε κάτι για τη ζημιά
               γουδιού της μητρός μου. Σε κάποια                     που είχα κάνει αλλά όχι και τόσο τρο-

               ιδιαίτερα κρίσιμη στιγμή μεταλλομορ-                  μερό, μαλωτικό ή προσβλητικό. Το
               φικού οίστρου, κοπάνησα μια σφυριά                    πιο τρομερό για μένα ήταν η ντροπή

               πολύ πιο δυνατή από τις αντοχές του                   μου για τη ζημιά που είχα κάνει και
               του  γουδοχεριού  και  το  κακόμοιρο                  το γεγονός ότι δεν μπορούσα να βρω

               δεν άντεξε.                                           τρόπο να αναπληρώσω το γουδοχέ-

               Έσπασε.                                               ρι που ήταν (μαζί με το γουδί) οικο-

               Και ―ω, της φρίκης και του τρό-                       γενειακό κειμήλιο τριών τουλάχιστον                        75
               μου!― τι θα έλεγα στη μαμά μου έτσι                   γενεών. Να αγοράσω με δικά μου λε-

               και το έψαχνε και το ζητούσε για να                   φτά καινούργιο γουδί ήταν αδύνατον
               φτιάξει τα γλυκά για τα Χριστούγεν-                   γιατί το χαρτζιλίκι μου ίσα ίσα έφτα-

               να; Πώς θα θρυμμάτιζε τους ξηρούς                     νε για κουλούρια, τσίκλες και καμιά
               καρπούς; Ε; Πώωως; Και πούουου-                       γκοφρέτα.

               ου; Αφού άλλο μπρούντζινο γουδί δεν                   Λίγα χρόνια μετά ―δύο ή τρία―, και

               είχαμε, το ξύλινο δεν έκανε γι’ αυτήν                 ενώ η μαμά μου συνέχιζε να χρησιμο-
               τη δουλειά και ούτε μίξερ ή μπλέντερ                  ποιεί το σπασμένο γουδοχέρι με μια

               υπήρχε τότε στο σπίτι. Και πώς να                     τυλιγμένη πετσέτα ―γιατί η θραύση
               κρύψω τη ζημιά που είχα κάνει; Πήγα                   που είχε προκαλέσει η μεταλλοτεχνι-

               σαν βρεγμένη γάτα και της έδειξα το                   κή μου ατζαμωσύνη είχε αφήσει ένα
               σπασμένο γουδοχέρι. Το σώο τμήμα                      τραχύ  κολόβωμα,  επικίνδυνο  για  το

               ήταν αρκετά πιο μακρύ από το κομ-                     χέρι―, αποφάσισα να επανορθώσω
               μένο και τυλίγοντάς το με ένα πανί,                   τη ζημιά που είχα κάνει.

               μπόρεσε η πολυμήχανη μητέρα μου                       Βρήκα ένα κατάλληλο κομμάτι ξύλου
               να θρυμματίσει τα αμύγδαλα και τα                     ελιάς, άνοιξα μια τρύπα ―είχα ήδη

               καρύδια για τις ανάγκες της ζαχαρο-                   αγοράσει, με τις οικονομίες μου και

               πλαστικής της. Διότι ξέχασα να σας                    με την πατρική συνδρομή, το πρώτο
               πω ότι το σπάσιμο του γουδοχεριού                     μου ηλεκτρικό τρυπάνι ή “δράπανο”
   70   71   72   73   74   75   76   77   78   79   80