Page 74 - mag_110
P. 74
ΜΙΚΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ
Ο 12ετής αψίκορος δημιουργός
ή Πώς κατέστρεψα το γουδοχέρι
της μητρός μου
πιο θρεμμένες), αρκούδες (μεγάλα
σκυλιά) και βίσωνες (υπήρχε μια αγε-
λάδα σε σχετικά κοντινή απόσταση).
Όλα τα θηράματά μου ήταν κατά φα-
ντασίαν και επειδή μπορεί να φαντα-
σιωνόμουν ότι είμαι κάτι σαν άγριος
πολεμιστής και ατρόμητος κυνηγός
αλλά δεν μου άρεσε και ο φόνος, όταν
έβλεπα γατί να αναπαύεται και έλεγα
μέσα μου «Να μια φοβερή και τρομε-
ρή άγρια τίγρη! Θα την σκοτώσω και
με το δέρμα της θα ντυθώ για τον χει-
μώνα!», έκανα φασαρία να ξυπνήσει,
να αρχίσει να τρέχει και τότε αμολού-
σα εναντίον της το φριχτό μου ακόντιο
74
που ποτέ δεν έβρισκε τον στόχο του
καθώς εκείνες οι τιγρόγατες έτρεχαν
πάρα πολύ γρήγορα. Ειδικά αν τις
είχα προηγουμένως τρομάξει για τα
καλά, πριν τις κυνηγήσω.
Όταν μεγάλωσα κάπως, άρχισα να
ασχολούμαι με την μεταλλουργία.
οικογενειακός μας προϋπολογισμός, Ήμουν ήδη δωδεκαετής και επει-
όπως έλεγε αργότερα ο πατέρας μου. δή δεν υπήρχε περίπτωση να πάω
σε κάποιον Ναό να διδάξω, όπως ο
Όταν βαριόμουνα τις πλαστελίνες,
τα χαρτιά, τις ξυλομπογιές, τις νερο- Χριστός στην ίδια ηλικία, αποφάσισα
― έτσι μου ’ρθε δηλαδή― να ασχο-
μπογιές, τα πινέλα και τους μαρκαδό- ληθώ με την μεταλλουργία ή, πιο σω-
ρους, έπιανα ξύλα και μαχαίρια και στά, με την ψυχρή κατεργασία μετάλ-
έφτιαχνα κοντάρια, σπαθιά και ξύλινα λων. Έβρισκα χοντρουλά σύρματα,
μαχαίρια και γινόμουνα Μόγλης, ιπ- κατά προτίμηση χάλκινα από καλώ-
πότης και καουμπόης και κυνηγούσα δια που είναι πιο εύπλαστα από τα σι-
τίγρεις (κάτι ψωραλέα γατιά δηλαδή), δερένια σύρματα, και με αυτά έφτια-
λιοντάρια (πάλι γάτες δηλαδή αλλά χνα διάφορα αγορίστικα και εντελώς
