Page 55 - mag_110
P. 55

της Κατερίνας Γεμελιάρη











               Από μικρή αγαπούσα τους ζυγούς                        να λυγίσει και να σηκωθεί ξανά και

               αριθμούς, δημιουργούσαν στο                           ξανά. Κατά τη διάρκεια που χαράσ-
                                                                     σουμε έναν κύκλο, εκείνες τις ημέ-
               μυαλό μου μια ψευδαίσθηση πλη-
 ΤΟ ΔΏΔΕΚΆ     ρότητας και ολοκλήρωσης. Με-                          ρες που φοβόμαστε που μας τρο-

                                                                     μάζει το άγνωστο, ή ακόμα και όταν
               γαλώνοντας άρχισαν να μου φαί-
               νονται συμπαθητικοί και οι μονοί
                                                                     που σχεδιάσαμε, λαμβάνουμε τα
               αριθμοί και άρχισα λίγο να διαβά-                     είμαστε σίγουροι για την καμπύλη
               ζω για το «φορτίο» που κουβαλά-                       πιο σημαντικά διδάγματα της ζωής
               νε στις καμπύλες τους. Κάπου εκεί                     μας, μαζεύουμε στη φαρέτρα μας

               λοιπόν έμαθα πως ο αριθμός δώ-                        τα σημαντικότερα «όπλα», αυτά
               δεκα συμβολίζει το κλείσιμο ενός                      που αργότερα ονομάζουμε πείρα.

               κύκλου και την έναρξη κάποιου                         Η Άνοιξη με τα πινέλα της ζωγρα-
               άλλου.                                                φίζει επιμελώς την φύση, ανάμεσα


               Ο κύκλος, ένα σχήμα όμορφο…                           στα χορτάρια στους αγρούς, άρχι-
               πόσους ομόκεντρους κύκλους                            σαν να ξεφυτρώνουν μικρά πολύ-                             55

               αλήθεια έχουμε χαράξει; Με κέ-                        χρωμα ανθάκια, αυτά τα αγριολού-
               ντρο εμάς και ακτίνα τα θέλω τα                       λουδα που δεν θα δούμε ποτέ να

               πρέπει μας, πόσο όμορφα οι κύκλοι                     κοσμούν τις βιτρίνες των ακριβών
               μας εφάπτονται με τους άλλων αν-                      ανθοπωλείων, εγώ όμως που έχω

               θρώπων… κι αν μας κοιτάξεις από                       μάθει να τα προσέχω πάντα γιατί
               ψηλά όλους μαζί, ίσως να έχου-                        από μικρό παιδί περπατούσα μέσα

               με φτιάξει έναν πίνακα ανάλογης                       στους αγρούς, τα περιμένω με την

               ομορφιάς με εκείνους που κάποτε                       ίδια καρτερία κάθε χρόνο. Πιο κάτω
               έφτιαξε ο Kandinsky.                                  άρχισαν να βγαίνουν δειλά-δειλά

               Κύκλοι λοιπόν που ανοίγουν και                        και οι πρώτες παπαρούνες, η μέρα

               κλείνουν και εμείς σε κάθε άνοιγ-                     μεγάλωσε και ο ουρανός σε κάθε
               μα νιώθουμε τον ίδιο φόβο, και σε                     δύση γίνεται όλο και πιο μενεξε-

               κάθε κλείσιμο την ίδια ελπίδα..την                    δής… τα χελιδόνια χτίζουν και πάλι
               ίδια θλίψη, μια μικρή φλόγα αισι-                     τις φωλιές τους στα κεραμίδια και

               οδοξίας και ίσως κάποιες ψιχάλες                      οι νύχτες μας έχουν και πάλι άρω-
               λύτρωσης. Οι νέες αρχές θέλουν                        μα. Ο κύκλος της φύσης κλείνει και

               γενναίες ψυχές, θέλουν ανθρώ-                         ανοίγει με καλλιτεχνικό τρόπο.

               πους με ψυχή έτοιμη να περάσει                        Η ζωή μας λοιπόν είναι το άθροι-
               δια πυρός και σιδήρου, να αντέξει,                    σμα των κύκλων που ανοίγουν και
   50   51   52   53   54   55   56   57   58   59   60