Page 44 - mag_108
P. 44
ΚΟΜΠΟΖΑΡΙΣΜΑΤΑ
ΓΥΝΑΊΚΕΣ
ΠΟΥ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΝΤΑΊ:
ένα δημοφιλές θέ(α)μα!
γυναικοκτονίες, το ελληνικό κοινό ζεται με «μικροαδυναμίες» βεβαίως,
αρέσκεται να παρακολουθεί οκτώ που μοιάζουν, όμως, μηδαμινές μπρο-
γυναίκες σε ένα έργο να παρουσιά- στά σε αυτές των γυναικών. Προβάλ-
ζονται ως «ανήθικες», ύποπτες για λεται ως ευφυής που σκηνοθετεί τον
φόνο(πισώπλατο μαχαίρωμα μάλιστα) θάνατό του για να αφήσει τις γυναίκες
και συναισθηματικά αναίσθητες, που να αποκαλυφθούν (να τις «ξεμπρο-
δεν είναι ικανές να πενθήσουν τον στιάσει») και να φτάσει το έργο στην
«κύριο» του σπιτιού, ενώ το μόνο που κορυφαία ατάκα της γιαγιάς (ωριμότε-
τις νοιάζει είναι να σώσουν το...τομάρι ρη ηλικιακά όλων) στο τέλος: «Να του
τους. ζητήσουμε συγγνώμη»! Στο τέλος πια,
Η μόνη, ενδεχομένως, που εξαρχής ο άντρας αυτοκτονεί και τότε μόνο οι
παρουσιάζεται ως λογική, έξυπνη και γυναίκες θρηνούν υποτυπωδώς, ενώ
συναισθηματική είναι η μικρή Κατρίν διαπιστώνουν ότι «Εμείς τον σκοτώ-
που έχει συνεργαστεί άψογα με τον σαμε με τον τρόπο μας. Όλες!» Ο Μαρ-
πατέρα. Όχι τυχαία όμως. Η Κατρίν σέλ δε φταίει ποτέ τόσο! Πάντα κάποια
44 είναι ανήλικη. Δε θεωρείται ώριμη άλλη γυναίκα φταίει, που ο Μαρσέλ
γυναίκα, άρα «άξια» χλευασμού. Είναι οδηγήθηκε σε οποιοδήποτε λάθος!
«ένα αθώο κορίτσι». Στις διαπιστώσεις και στα συμπερά-
Μέσα σε ένα σύνολο γυναικών σματα που προκύπτουν κάθε φορά,
σίγουρα μπορούν να δημιουργηθούν χυμούν στην εκάστοτε ύποπτη για τον
τριβές. Είναι χαρακτηριστικό της αν- φόνο όλες μαζί σαν ύαινες να την κα-
θρώπινης φύσης η σύγκρουση. Άλλά, τασπαράξουν.
συνήθως, η τριβή προκαλείται, επει- Εφόσον η επισήμη θέση και από-
δή υπάρχουν ένα ή δύο άτομα με κοι- φαση της Κυβέρνησης είναι να «κα-
νωνικές δυσκολίες που δεν μπορούν τεβάσει» από το ελληνικό Προξενείο
να ενταχθούν με ομοψυχία στην ομά- της Νέας Υόρκης έργο τέχνης, αφιε-
δα. Στην συγκεκριμένη περίπτωση ρωμένο στην καταπίεση, στον εξευτε-
συγκρούονται όλες με όλες! Οι συ- λισμό, αλλά και στον θάνατο που έχει
γκρούσεις γίνονται και ανάλογα με προκαλέσει ανά τα χρόνια η θέση του
την ηλικία ή το κοινωνικό status ορι- άνδρα ως δεσπότη, είναι συνειρμικά
ζόντια (Άυγουστίνα - Γκάμπι, Γκάμπι εύλογο το γεγονός, ότι «ανεβαίνουν»
- Πιερέτ, Σουζάνα - Κατρίν, Λουίζα - έργα -θεατρικά εν προκειμένω- όπου
Σανέλ), αλλά και κάθετα (Άυγουστίνα με ελαφρότητα διαιωνίζονται «κλασι-
- Σουζάνα). κές» απόψεις για τη γυναίκα. Τη «γυ-
Άντιθέτως, ο άντρας παρουσιά- ναικούλα», δηλαδή, που με το «ανό-
