Page 75 - mag_107_N
P. 75
της Κατερίνας Γεμελιάρη
Οι πόλεις φοράνε και αυτές τα και έφτιαχνε γλυκά, η γιαγιά που
γιορτινά τους, το ίδιο και τα μικρά
ερχόταν μαζί με το πλεκτό της, ο
ΕΝΑΣ χωριά. Τα μεγάλα εμπορικά στολί- παππούς που ερχόταν με την μα-
γκούρα του και βάζαμε την τηλε-
ζουν τις βιτρίνες τους και μας γε-
ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ μίζουν με πλαστές ανάγκες ακόμα όραση πιο δυνατά για να ακούει…
η αδερφή μου κι εγώ που κλέβαμε
μια χρονιά. Πόσο μακριά είμαστε
κάνα γλυκό παραπάνω…
αλήθεια από το μήνυμα που προ-
ΓΕΜΑΤΟΣ σπαθεί να περάσει αυτή η γιορτή; Υπάρχουν λέξεις για να ντύσου-
Θυμάμαι όταν ήμουν παιδί και η
με τη γιορτή των Χριστουγέννων;
Υπάρχουν μόνο συναισθήματα για
ψυχή μου ήταν λευκή σαν το χιόνι
ΦΩΣ… πόσο πίστευα στο άστρο της Βη- να μπορέσουμε να νιώσουμε την
γιορτή αυτή. Είναι σίγουρα μακριά
θλεέμ, πόσο πίστευα στο μήνυμα
των Χριστουγέννων, πόσο περί-
από κάθε υλικό αντικείμενο, κι ας
μενα να μαζευτούμε στο γιορτινό επιμένουμε εμείς κάθε χρόνο να 75
τραπέζι όλοι μαζί, με πόση αγωνία την φορτώνουμε με περισσότερη
περίμενα το παραμύθι της γιαγιάς, ύλη… φανταστείτε λοιπόν να μπο-
πόσο μου άρεσαν τα στραγάλια ρούσαμε ως άλλοι Πλάτωνες να
που έφερνε ο παππούς για να παί- σχεδιάσουμε τα ιδανικά Χριστού-
ξουμε πάρτα όλα… γεννα αρνούμενοι κάθε συσχετι-
Θυμάμαι κάθε λεπτομέρεια από σμό τους με την ύλη.
εκείνα τα οικογενειακά τραπέζια, Χωρίς στολίδια, φωτάκια, δέντρα,
όμως δεν θυμάμαι κανένα δώρο δώρα, τι θα έμενε; Θα έμεναν μόνο
που πήρα, έπαιρνα πάντα δώρο, τα πρόσωπα που αγαπάμε. Αυτή
φυσικά όχι ένα, όμως αυτό που είναι και η ουσία των Χριστουγέν-
θυμάμαι είναι η αγάπη που υπήρ- νων, το αντάμωμα στο τραπέζι κι
χε στο σπίτι μας. Αυτή η γνωστή ας μην έχει γαλοπούλα γεμιστή με
πατρική φιγούρα που καθόταν στο κάστανα, ας έχει μια απλή σού-
χαλί μαζί μας για να παίξει με το πα… κι ας μην έχουμε ράνερ με
τρενάκι που έφερε ο Άγιος Βασί- Άγιο Βασίλη στρωμένο, αρκεί ένα
λης, η μανούλα μας που μαγείρευε καθαρό τραπεζομάντηλο. Σημασία
