Page 59 - mag_106
P. 59

ΤΟΥ ΜΑΝΩΛΗ ΓΑΛΙΑΤΣΟΥ•










               Λίγο μόλις πριν το τέλος, αυτός ο Κα-                 σπίτι παραμένει όρθιο στην ερειπω-
               ταυλισμός που σε όλη την αρχική του                   μένη πόλη -όπως η βελανιδιά της αρ-

               διαδρομή χτιζόταν επιμελώς από θέ-                    χής στην άκρη του θέρους-, περήφανο
               ρος, χαιρετίζει τον Δεκέμβριο. Σαν ένας               κι εφταμόναχο, με δώματα φτιαγμένα

               εκ βαθέων ύμνος σε σημεία σταθερά                     από ονόματα και θεμέλια στερεωμένα
               και αδιευκρίνιστα, σαφή και ανερμή-                   πάνω στα γερά ριζώματα της μνήμης.

               νευτα: μια γεύση, μια μυρωδιά, η απο-                 Ή ιερή συνοχή βρίσκεται εδώ στην πιο
               θέωση της έκστασης, έξω όμως και                      τρυφερή της στιγμή. Δεν θα παραθέσω
               πέρα από τον κύκλο κάθε φθοράς. Δεν                   ερανίσματα ούτε από το εν λόγω ποίη-

               πάει το χέρι μου να το προδώσω, γιατί                 μα, όπως δεν θα άγγιζα τα φτερά μιας
               τίποτα δεν θέλω να διαταράξει την ενό-                πεταλούδας, για να μην καταλήξει άυλη

               τητά του: Ένα προανάκρουσμα διαρκεί-                  στα δάχτυλά μου. Για να μην τύχει και
               ας του Κάτω Κόσμου, συμφιλιώνει με                    ξυπνήσω ένα όνειρο, καθώς εκτυλίσ-
               μιαν απλή χειρονομία τα αντίθετα, στην                σεται, μέσα από το πιο βαθύ όνειρό του.

               πιο αρμονική, ήρεμη και ευφορική                      Για να μην αφυπνιστώ κι εγώ, διακε-
               συμβίωση ζωής και θανάτου που ίσως                    κομμένος,  μέσα  στην  ιλιγγιώδη  ασυ-                     59

               γράφτηκε ποτέ.                                        νέχεια του χρόνου. Ίσως δεν συμβαίνει

               Κι αν ένα ποίημα είναι φτιαγμένο από                  ιδιαίτερα μακριά όλο αυτό. Ίσως κιόλας
               αιθέρα; Διόλου δεν είναι γι' αυτό λιγό-               να συμβαίνει κάπου γύρω, πολύ κοντά·

               τερο πραγματικό. Κυρίως, δεν στερεί-                  μέσα στις φωνές κάποιων αόρατων
               ται  από  την  πραγματικότητα  του  βιώ-              παιδιών, στους ανεπαίσθητους ήχους
               ματος, ακόμα κι αν αναφέρεται σε ένα                  από το όνειρο ενός άλλου.

               ιδανικό της παιδικής ηλικίας, που πε-                 Το είπαμε από την αρχή: Από μουσική
               ρίμενε υπομονετικά, για να εκπληρω-                   όλα. Από καθαρή μουσική. Αλλά τι άλλο

               θεί, την πρωθύστερη νοσταλγία για την                 είναι η καθαρή μουσική από πρόσμικτη
               ενήλικη ζωή του. Έτσι, στην πιο κρίσιμη               βιωματική ύλη καθώς, σε μια και μόνη
               στιγμή, στο ακροτελεύτιο σημείο αυ-                   στιγμή, δύναται να υψωθεί κατακόρυ-

               τού του ακέραιου Καταυλισμού, ένα                     φα, μέχρι την πιο ακριβή ενόραση;

















               Ο Μανώλης Γαλιάτσος είναι συνθέτης.
   54   55   56   57   58   59   60   61   62   63   64