Page 57 - mag_106
P. 57
ΤΟΥ ΜΑΝΩΛΗ ΓΑΛΙΑΤΣΟΥ
ημα από τη νεότητα, την ανεξάντλητην παρά μόνο στο όνειρο του χειμώνα
αυτή κιβωτό των ατελείωτων συνομι- ίσως».
λιών. Θα ήταν σπαραχτικό, αν δεν ήταν
τόσο φωτεινό. Ο σπαραγμός έρχεται ως Όχι πολύ διαφορετικά, από το ποίημα
απόρροια του χρόνου. Γι' αυτό και δεν για τη Μάτση Χατζηλαζάρου: η αφήγη-
θα μπορούσε να είναι ένα νεανικό ποί- ση συγχωνεύει διαφορετικές πτυχές
ημα. Είναι ένα ποίημα της ώριμης πε- του χρόνου, μόνο γιατί όλες τους ανα-
ριόδου, σταλμένο κατευθείαν από την ζητούν, σχεδόν απεγνωσμένα, την επα-
εποχή της νεότητας. Αυτήν ακριβώς νάληψη της αυτούσιας στιγμής.
τη σύνδεση χαρακτήρισα από την αρχή «Θα σου ζητήσω εκείνο το απόγευμα
ιερή.
να μου το δώσεις πάλι από την αρχή
«στη σκιά για λίγο ένα αξεδιάλυτο έστω για λίγες ώρες
ζεύγμα σαν σήμερα να μου ξαναπείς
ο μηρός, το λείο γόνατο την ουσία τι ακριβώς συνέβη»
δείχνει Το γεγονός πρέπει να ξεκόψει από την 57
και πώς όλοι αυτοί οι οργασμοί είναι κεντρική αρτηρία του, να διαχυθεί, σαν
το πνεύμα». σε όνειρο, να πλανηθεί επίπονα στην
πολλαπλότητα αμφιβολιών και λεπτο-
Αυτός ο Καταυλισμός των ψυχών είναι μερειών, μέχρι να βρει τον ποθητό δρό-
-στην αρχή του, τουλάχιστον-, ένας κα- μο της επιστροφής: εκεί, στην αυτούσια
τακλυσμός από θέρος. Πιθανόν γιατί το στιγμή, στην αρχική σκηνή όπου βρί-
θέρος είναι το όνειρο του χειμώνα. Στήν σκεται πάντα κρυμμένη όλη η αλήθεια.
καρδιά των παγετώνων, το όνειρο της
ψυχής νοσταλγεί, με επιτακτικήν έντα- «τι άλλο παρά -
ση, το κάμα του κατακαλόκαιρου. Γι' πες μου τι;
αυτό και στο εύγλωττα δηλωτικό ποίη- Ή μήπως ήδη μου έχεις πει
μα «Νοσταλγία της άφεσης», το όνειρο και δεν τολμώ να σε πιστέψω».
του νερού βυθίζεται στο όνειρο "εκεί-
νης της ταινίας", μέχρι τον τελικό (;) αιφ- Τι καταλαβαίνουμε εδώ; Αυτή η διά-
νιδιασμό της αφύπνισης σ' ένα ακόμη, χυση των αφηγήσεων, οι απανωτές
άλλο όνειρο: διπλοτυπίες του χρόνου, διατυπώνουν
έμμεσα την πιο βαθιά επιθυμία για την
«θυμάσαι αναπόφευκτα το άλλο ενότητα. Ή μήπως να πούμε καλύτερα:
νυχτολούλουδο της επανένωσης; Ή διάχυση, η πολλα-
που δεν θα υπάρξει όμως ξανά πλότητα, η αφήγηση, το όνειρο, η αρχι-
