Page 112 - mag_106

ΟΙ ΣΉΜΕΙΩΣΕΙΣ ΜΟΥ

Ο μυστικός μου κήπος!

Υπάρχει ένας κήπος γεμάτος από μοσχομύριστα λουλούδια και
σπάνια αγριόβοτανα. Πανύψηλα δέντρα με χοντρούς κορμούς, πυ-

κνά φυλλώματα, γεμάτα φωλιές πουλιών που επιδίδονται σε αγώνες

συνεχούς κελαηδήματος. Νεραντζούλες γεμάτες μπουμπούκια και

πανύψηλες γαζίες με κίτρινα ανθάκια που μοσχοβολούν πάντα, όλες
112 112
τις εποχές! Είναι ο μυστικός μου κήπος.

Κλείνω σφιχτά τα μάτια, αφήνω απέξω όλον το θόρυβο της πόλης

που μου τρυπά το μυαλό. Αφήνω απέξω όλον τον θόρυβο του κό-
σμου. Ανοίγω την ξύλινη πόρτα του και... βρίσκομαι να περπατώ

στα μονοπάτια του. Μοσχοβολούν όλα εδώ μέσα... τα γιασεμιά...

το αγιόκλημα... Σφιχταγκαλιάζω τους κορμούς των δέντρων του.

Ακούω τα πουλιά που φτερουγίζουν από πάνω μου. Βλέπω τα ζου-

ζούνια και τις πεταλούδες να ερωτοτροπούν. Αγγίζω τις δροσο-

σταλίδες που κυλούν ήσυχα, χωρίς να βιάζονται, πάνω στα φύλλα

των λουλουδιών και των δέντρων.

Είμαι μόνη μου.

Οι σκέψεις και οι φόβοι μου με έχουν εγκαταλείψει. Ένα τεράστιο
χαμόγελο διαγράφεται στο πρόσωπό μου. Όχι, δεν είναι από εγκε-

φαλικό αλλά από μια απίστευτη ευχαρίστηση για αυτές τις ώρες,

τις ώρες της δικής μου γαλήνης. Εδώ, στον κήπο μου μπαίνω και

βγαίνω χωρίς εισιτήριο και νιώθω ασφαλής. Δεν μπορεί κανείς να

μου κάνει κακό. Έχω το παγκάκι μου εδώ, που με περιμένει.