Page 48 - mag_011
P. 48

ΕΠΊΚΑΊΡΟΤΗΤΑ

               ΟΙ ΛΟΙΠΟΙ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ...















               είκοσι χρόνια μαζί, μοιράστηκαν τη ζωή τους,          φανιστεί από τη ζωή τους, και ει δυνατόν κι
               συμπλήρωνε ο ένας τον άλλο. Μοιράστηκαν               από προσώπου γης!
               μια ευτυχία που θα ζήλευαν πολλά ζευγάρια.            Βεβαίως όταν έφθασε η είδηση του τέλους,
               Ήμουν η πιο κολλητή τους φίλη. Και η πρώ-             ήρθαν  άπαντες  στην Αθήνα.  Φρόντισαν  να
               τη που έμαθε για τον απαγορευμένο από την             κανονίσουν όλες τις λεπτομέρειες της κηδεί-
               δική μας κοινωνία, γάμο τους, για τον οποίο           ας και να ασκήσουν άψογα το ρόλο τους ως
               χρειάστηκε να ταξιδέψουν στο εξωτερικό. Πε-           οι οικείοι του. Βλέπεις, υπάρχουν και τα πε-
               ρίμεναν πάντα με λαχτάρα τη μέρα που θα               ριουσιακά ζητήματα. Τώρα τα μερίδια της οι-
               μπορούσαν  να  επισημοποιήσουν  τη  κοινή             κογενειακής περιουσίας έγιναν λιγότερα, ενώ
               ζωή τους κι εδώ.                                      υπάρχει  και  μη  ευκαταφρόνητη  κινητή  και
               Κι  όταν  πριν  μερικά  χρόνια  ψηφίστηκε  στη        ακίνητη περιουσία που δημιούργησε ο Βαγ-
               χώρα μας το Σύμφωνο Συμβίωσης, ήταν με-               γέλης απ’ τη δουλειά του. Καθόλου άσχημα
               γάλη απογοήτευση γι’ αυτούς ότι δεν συμπε-            γι’ αυτούς!
               ριλάμβανε τα ομόφυλα ζευγάρια. Το βίωσαν              - «Τι θα κάνεις τώρα;» ρώτησα τον Μάκη.
               -και  δικαίως-  ως  κοροϊδία  από  την  πλευρά        - «Δεν ξέρω. Θα πάω καταρχήν να μαζέψω
               της πολιτείας.                                        τα πράγματά μου από το σπίτι στην  Ύδρα.
   48          Πριν τρία και κάτι χρόνια εμφανίστηκε ο καρ-          Και  κάποιες  φωτογραφίες  και  προσωπικά
                                                                     αντικείμενα του Βαγγέλη που δεν θέλω να τα
               κίνος του Βαγγέλη. Με απαίτηση του Μάκη,
               εγκατέλειψε μια εξαιρετική καριέρα ως επιτυ-          αφήσω σ’ αυτούς. Μετά βλέπουμε…»
               χημένος εργατολόγος , ένα μεγάλο ρετιρέ στα           Το τραπέζι μας βρισκόταν δίπλα στην έξοδο.
               Εξάρχεια και έναν τρόπο ζωής που τον καθή-
               λωνε στην Αθήνα. Μετακομίσανε  στο εξοχικό            Ήταν κι εκεί κολλημένο το αγγελτήριο της κη-
               τους στην Ύδρα. Ο Μάκης παραιτήθηκε από               δείας.
               τη θέση του ως υπεύθυνος εκδόσεων μεγά-                   Τον λατρευτόν μας μπλα, μπλα, μπλα,
               λου εκδοτικού οίκου, περιορίστηκε σε εργα-                              Τα αδέλφια:
               σία επιμελητή-μεταφραστή, ώστε να μπορεί                  Αναστασία, Χρήστος, Σοφία, Νικόλαος
               να εργάζεται από το σπίτι, μέσω διαδικτύου.                             Τα ανήψια:
               Μισθολογικά  υπήρχε  γι’  αυτόν  μεγάλη  δια-             Μαρία, Παναγιώτης, Στυλιανή, Ελένη
               φορά, ωστόσο έτσι μπόρεσε και δεν έφυγε                             Οι λοιποί συγγενείς
               στιγμή από το πλευρό του Βαγγέλη. Στάθηκε             Κενό.
               γι’ αυτόν, εκτός από σύντροφος, μάνα, πα-
               τέρας, αδελφός, γιατρός, νοσοκόμος, ψυχο-             Ούτε  καν  εδώ  δεν  αναγραφόταν  ο  Μάκης.
               λόγος, τα πάντα. Μέχρι την τελευταία στιγμή.          Ούτε στους «λοιπούς» συγγενείς…
               Από την οικογένειά του, δεν βρέθηκε κανείς            Οι δύο καφέδες που μας είχαν σερβίρει, βρί-
               να σταθεί δίπλα του σ’ όλη αυτή τη δύσκο-             σκονταν ανέγγιχτοι στο τραπέζι. Απεναντίας,
               λη διαδρομή. Ενδεχομένως να εισέπραξαν κι             είχαμε ήδη στραγγίξει ένα μπουκάλι με απο-
               ανακουφιστικά την είδηση του θανάτου του.             μίμηση κονιάκ. Ο Μάκης στράγγιξε τις τελευ-
               Κάτι σαν «την των τοιούτων παθημάτων κά-              ταίες του σταγόνες στα ποτήρια μας. Τσού-
               θαρσιν» της αρχαίας τραγωδίας. Γι’ αυτούς ο           γκρισε  το  δικό  μου,  κάνοντας  ήχο  δυνατό,
               Βαγγέλης ήταν εκείνος που «ντρόπιασε» την             χύνοντας στο τραπέζι κάποιες σταγόνες.
               οικογένεια,  μια  και  βγήκε  «αδελφή».  Η  αυ-       - «Μας την έσκασε ο μπαγάσας ρε Μάκη»,
               στηρή,  υποκριτική,  επαρχιώτικη  ηθική  τους         του είπα, κατεβάζοντας μονορούφι το ποτήρι
               δεν μπορούσε να το σηκώσει. Τι θα «έλεγε              μου.  «Μας την έσκασε νωρίς»…
               ο κόσμος», άλλωστε; Ήταν καλύτερα να εξα-
   43   44   45   46   47   48   49   50   51   52   53