Page 46 - mag_012
P. 46
ΕΠΊΚΑΊΡΟΤΗΤΑ
BAL MASQUÉ
Τον λέγαν Στέφανο κι ήταν από εκείνους Κάποτε τα πράγματα ξεθώριασαν. Εκείνη
–τους λίγους, είναι αλήθεια– που αρνήθη- βρισκόταν στη Θεσσαλονίκη, φοιτήτρια
καν πεισματικά να ντυθούν μασκαράδες. πια, εκείνος υπηρετούσε ήδη φαντάρος
Είχε έρθει ντυμένος με άσπρο μπλουζάκι στο …..
Fruit of the Loom και στενό κοτλέ μαύρο Αλήθεια, πού ήταν; Πού υπηρετούσε;
παντελόνι Jesus (αλήθεια υπάρχει ακόμα Ήταν σε κάποιο νησί. Σάμο; Χίο; Λήμνο;
αυτή η μάρκα;) Πού έστελνε εκείνη τα γράμματα; Αδύνα-
Ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά. Εκείνο τον να θυμηθεί πια.
το βράδυ χόρευαν και μιλούσαν ασταμά- Σταμάτησαν τα γράμματα, αραιώσαν τα
τητα. Όταν την φίλησε στα χείλη όπως τηλέφωνα. Κάποτε, όταν και οι δυο ξα-
την κρατούσε αγκαλιά σ’ ένα μπλουζ, ναβρεθήκαν στην Αθήνα, ένα ραντεβού
εκείνη, άμαθη, έμεινε σαν στήλη άλατος που προσπάθησε να πιάσει το νήμα, ν’
χωρίς να ξέρει πώς να ανταποκριθεί… απαντήσει σε «γιατί» και «πώς», εξελί-
Με τον Στέφανο ανακάλυψε τον έρωτα. χθηκε σε αποτυχία.
Και μαζί μ’ αυτόν την αγωνία, το πάθος, «Τα φώτα σβήσανε, και οι σκιές μακρύ-
την απελπισία, την προσμονή, την απο- νανε, κάποιες αδέξιες ερωτήσεις που δεν
46 γοήτευση. Οι μεταπτώσεις στην απόδο- γίνανε»…
Σιγοψιθύρισε, ασυναίσθητα το στίχο από
σή της και η απώλεια του αυτοέλεγχου
της είχαν στοιχίσει την αποτυχία της την το τραγουδάκι της Αρλέτας, έτσι όπως
πρώτη χρονιά στις εισαγωγικές εξετάσεις χαλάρωνε το σφίξιμο της κόκκινης σατέν
για το Πανεπιστήμιο. Σχεδόν δυο χρόνια, σπανιόλας από τα χέρια της.
να μετράει τη ζωή της με τις απαγορευ- Ανοιγόκλεισε τα μάτια της, ν’ απαλλαγεί
μένες συναντήσεις, την έκσταση και την από τα τελευταία ίχνη θαμπάδας που
ένταση των στιγμών που πέρναγε μαζί είχαν προηγουμένως προκληθεί απ’ τα
του. δάκρυα. Το τρέμουλο στο σώμα της, άρ-
Ακόμα κι αυτή τη στιγμή, τριανταπέντε χισε σιγά-σιγά να μεταμορφώνεται σε μια
χρόνια μετά, όπως κρατάει αγκαλιά το ανεπαίσθητη ανατριχίλα, καθώς το κορμί
κόκκινο φόρεμα της σπανιόλας, τα χέρια της επέστρεφε στη φυσιολογική θερμο-
της έχουν μουδιάσει, ενώ τρέμει ολόκλη- κρασία του, ξεκινώντας από τα άκρα και
ρη και την έχει λούσει κάτι σαν κρύος φτάνοντας στα μάγουλα.
ιδρώτας. Η εικόνα του δωματίου γύρω Ξαναέκλεισε την πράσινη καρό βαλίτσα,
της έχει γίνει θαμπή, καθώς τα μάτια της χωρίς να βάλει τη στολή της σπανιόλας
έχουν βουρκώσει από ανεξέλεγκτα δά- μέσα. Την τακτοποίησε σε μια ξύλινη κρε-
κρυα… μάστρα και την κρέμασε στο πόμολο της
Έσφιξε πάνω της τη στολή, σαν να επρό- ντουλάπας. Έμεινε για λίγο για την κοι-
κειτο ν’ αγκαλιάσει σφιχτά την ανάμνηση τάει.
που με τόση αυθάδεια ξεφύτρωσε από Πόσο σημαντικά μας φαίνονται μερικά
τα βάθη του μυαλού και της καρδιάς της πράγματα όταν είμαστε πολύ νέοι, σκέ-
και την αναστάτωσε. Κόλλησε το πρόσω- φτηκε. Και τα χρόνια που έρχονται; Πόσα
πό της παίρνοντας βαθιές ανάσες, σαν πράγματα μας κλέβουν απ’ τον αυθορμη-
να επρόκειτο να ξαναβρεί μέσα απ’ την τισμό μας; Πώς καταφέρνουμε και φτά-
μυρωδιά της ναφθαλίνης την οσμή της νουμε να τα βλέπουμε όλα ισοπεδωμένα;
δεκαοκτάχρονης κοπέλας που ερωτεύτη- Τι είναι, άραγε, αυτό που μας καταπίνει,
κε για πρώτη φορά. τι είναι αυτό που μας μετατρέπει σε κυνι-
