Page 47 - mag_012

κούς; Το λένε ωριμότητα; Το λένε ηλικία;
Το λένε ρουτίνα; Ποιος μας αφαιρεί την
αθωότητα;
Μα επιτέλους, τι απέγινε το κοριτσάκι του
μπαλ μασκέ; Κρύφτηκε; Χάθηκε; Σκοτώ-
θηκε; Μπορεί να το’χουν πλανέψει, ακρο-
γυαλιές δειλινά….
Μα τι έχω πάθει σήμερα με όλα αυτά τα
στιχάκια;

Χαμογέλασε στον εαυτό της.
Πλησίασε το τηλέφωνο. Σχημάτισε τον
αριθμό του γραφείου του Γιώργου. Όπως
το είχε φανταστεί, ήταν ακόμα στη δου-
λειά. Απάντησε μάλλον ξαφνιασμένος.
Βλέπεις εδώ και πολλά χρόνια του τηλε-
φωνούσε στη δουλειά μόνο εάν υπήρχε 47
σοβαρός λόγος, κάποια ανάγκη.
Λέω να ‘ρθω να σε πάρω. Να περπα-
τήσουμε λίγο μαζί. Έχει γλυκιά βραδιά.
Μπορούμε να πάμε να τσιμπήσουμε κάτι
έξω. Είσαι;

Μισή ώρα μετά, περπατούσαν κάπου
στην Αβησσυνίας. Ένας νεαρός, μάζευε
απ’ το δρόμο τα σταντ με τα παλιά βινύ-
λια και να έβαζε μέσα να κλείσει το δισκά-
δικο. Τα περισσότερα μαγαζιά είχαν ήδη
κλείσει αυτή την ώρα.

Γιώργο το ξέρεις πως μπήκε το Τριώδιο;
Του είπε ξαφνικά σπάζοντας την μεταξύ
τους σιωπή, χώνοντας το χέρι της στην
τσέπη του παλτού του και πιάνοντας
τρυφερά το δικό του που βρήκε ήδη εκεί
μέσα.
Πώς θα σου φαινόταν η ιδέα, πριν ξεκινή-
σουν τα μαστόρια στο σπίτι, να κάνουμε
ένα αποκριάτικο πάρτι; Έχω τόσα χρόνια
να ντυθώ μασκέ. Προλαβαίνουμε νομίζω,
για την ερχόμενη Κυριακή. Συμφωνείς
αγάπη μου, έτσι δεν είναι;