Page 54 - mag_013

Η Ερίλια πάει ταξίδι:

Προορισμός η Σαΐτα.

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν η Ερίλια.

Ναι, αυτή η γνωστή και μη εξαιρετέα ολίγον τυχοδιώκτρια, ταξιδεύτρια,

παραμυθατζού. Είχε μόλις φτιάξει τις βαλίτσες της και σκεφτόταν για

πού να φύγει. Πολλά ήθελε να δει ακόμη, γι’ αυτό είπε να ψάξει στο

διαδίκτυο.

Μια ωραία μέρα του Οκτωβρίου η Ερίλια είδε ένα όνομα: Σαΐτα. Πά-

τησε τον σύνδεσμο και διάβασε ένα κείμενο που της θύμιζε τις δικές

της ιστορίες. Μιλούσε για ανέμους, γρήγορους και βιαστικούς, γλυκούς,

μυρωδάτους, ήρεμους, αναζωογονητικούς, χαλαρωτικούς. Και μετά είδε

54 μια φωτογραφία. Σκέφτηκε -παρότι δεν υπήρχε διευκρίνιση- πως ο τύ-

πος της φωτο ήταν ο ίδιος που είχε γράψει το κείμενο.

Η Ερίλια κοίταξε μια ακόμη φορά το κείμενο και μετά τη βαλίτσα της,

τίγκα μέχρι επάνω.

«Δεν είναι κατάσταση αυτή!» μουρμούρισε κι πέταξε φουρκισμένη το

καλάμι του ψαρέματος και μερικά από τα καπέλα που της είχε χαρίσει

από τη συλλογή του ένας ξακουστός καθηγητής.

Ουφ! Επιτέλους, υπήρχε χώρος. Αρκετός και άπλετος όπως λένε επι-

στημονικά. Μια και δυο, η Ερίλια πήρε αποφασιστικά τα χειρόγραφα

από το συρτάρι και τα τακτοποίησε στη βαλίτσα. «Η Πολιτεία που δεν

είχε Χριστούγεννα», «Ο ήλιος που έχασε το δρόμο του», «Το αεράκι και

η καμινάδα» κι ένα σωρό ακόμη που δε χρειαζόταν να διαβάσει τους

τίτλους, αφού τα είχε γράψει μετά από κάθε εξερευνητικό ταξίδι της,

οπότε τα ήξερε απ’ έξω κι ανακατωτά.

Έκλεισε τη βαλίτσα, μπήκε στο σούπερ ταχυκίνητό της και σε ελάχιστο

χρόνο προσγειώθηκε στην πανέμορφη Καβάλα. Για να μην πάει κι εντε-

λώς απρόσκλητη -ε, θυμήθηκε και τους καλούς της τρόπους- σχημάτισε