Page 19 - mag_013
P. 19

ΣΤΟ ΧΑΡΤΙ                                                                                                  ΜΟΥΣΊΚΗ

















                        Κόκκινος χορός
                  Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας
               (στίχοι/μουσική: Χάρης και Πάνος


                               Κατσιμίχας)
            Τραγούδι έναρξης, με τον εμβληματικό στίχο:

                        «Απρίλη ψεύτη χάνομαι,
                      στα ψεύτικα όνειρά σου…».
           Πάντα περιμένουμε από τον Απρίλη, να δικαιώ-
            σει «νόμιμα» τη διάψευση των ονείρων μας και

            πάντα εκείνος, είναι πιο αληθινός από ποτέ, σα
            να θέλει να παίξει μαζί μας… σα να θέλει να μας
             πει ότι το ψέμα, μόλις νομιμοποιηθεί, γίνεται η
             πιο ισχυρή αλήθεια! Ίσως, γιατί κι εμείς είμαστε

             εξοικειωμένοι με το ψεύτικο και το αληθινό δεν

              το αντέχουμε εύκολα…!                         Όλε λε                                                              19




                                                  Δημήτρης Ζερβουδάκης
                                            (στίχοι/μουσική: Σούλης Λιάκος)
                                      «Αυλή και κήποι κρεμαστοί, τοίχοι από θυμάρι
                                       και αύρα αφρικανική που μοιάζει με λιοντάρι

                                       Τα πόδια μου ποδοβολούν στο άγριο ακρωτήρι
                                          του άλλου κόσμου ειδοποιούν να μπουν στο

                                   Όταν άκουσα για πρώτη φορά αυτό το τραγούδι, τα συναι-
                                                              πανηγύρι...»
                                    σθήματα ήταν πρωτόγνωρα! Τρυφερότητα, θαυμασμός,
                                     ανάταση, ταύτιση με τις εικόνες  που εναλλάσσονταν η
                                     μία μετά την άλλη… κι αυτή η ιαχή, «Ολέ  λε», η επική
                                      και συνάμα λυτρωτική, με επανέφερε στο κέντρο μου,

                                       στον άξονά μου, με έναν μαγικό τρόπο. Είναι κι η φωνή
                                        του Ζερβουδάκη, η αντρίκια, που δεν τη συναντάς συχνά
                                        πια στην ελληνική δισκογραφία, να σε παρασύρει μακριά,
                                         στο πρωτογενές ένστικτο και να σε κάνει να επαναστατείς
                                          μέσα σου περήφανα και τρυφερά! Το αγαπώ πολύ αυτό το
                                          τραγούδι… Σας το χαρίζω και… ιδιαιτέρως, στο Βασίλη,



                                           που, σχεδόν, μου απαίτησε να το θυμηθώ!
   14   15   16   17   18   19   20   21   22   23   24