Page 20 - mag_013

Ανεμοστρόβιλος η αγάπη

Χάρις Αλεξίου
(στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος

μουσική: Κώστας Χατζής)
«Ανεμοστρόβιλος η αγάπη

και μας επέταξε ψηλά
εκεί που δε μας φτάνει μάτι
εκεί που η πίκρα είναι φευγάτη
και μόνο η καρδιά μιλά…»

Επανέρχομαι στο καθαρτήριο, ουσιώδες και συμπαντικό θέμα

της Αγάπης (όποιου είδους), με αυτό το τραγούδι, το σπάνια
ακουσμένο και ίσως σε κάποιους άγνωστο, θα έλεγα, αφού τα
ραδιόφωνα, «παίζουν» στην πλειοψηφία τους πια ό,τι πουλάει και
ό,τι θέλει ο πελάτης και έχουν σταματήσει να κάνουν προτάσεις
εδώ και πολλά χρόνια! Ψάξτε να το βρείτε στο youtube, ακούστε

μπορεί και να είναι η αφορμή να δώσετε ένα φιλί ή ένα λουλούδι
σε όποιον σας έκανε να στροβιλιστείτε, στη δίνη της αγάπης του!

20 το, και αφεθείτε στις ιαματικές του ιδιότητες… και πού ξέρετε,

Πατρίδα

Αλκίνοος Ιωαννίδης

(στίχοι/μουσική: Αλκίνοος Ιωαννίδης)

«Λοιπόν αγρίεψε ο κόσμος σαν καζάνι που βράζει
σαν το αίμα που στάζει, σαν ιδρώτας θολός.
Πότε πότε γελάμε, πότε κάνουμε χάζι
και στα γέλια μας μοιάζει να γλυκαίνει ο καιρός.

Mα όταν κοιτάζω τις νύχτες τις ειδήσεις να τρέχουν
ξέρω ότι δεν έχουν νέα για να μου πουν.
Ήμουν εγώ στη φωτιά κι ήμουν εγώ η φωτιά
είδα το τέλος με τα μάτια ανοιχτά…»

Βάζοντας τα τραγούδια σε σειρά αυτή τη φορά και καθώς
γράφονταν οι σκέψεις μου, με αιφνιδίασαν τα γεγονότα της
Κύπρου. Για ό,τι συνέβη και συμβαίνει ακόμα, τα λόγια είναι

μικρά, λίγα και αδύναμα να παρακολουθήσουν το παράλογο
και το υπάνθρωπο της κατάστασης! Με πολύ ντροπή για την
εξέλιξη του ανθρώπινου είδους, με πολύ θυμό και με πολλές
ελπίδες για την Ανάσταση όσων ακόμα μπορούν να αναστηθούν,
αφιερώνω αυτό το προφητικό τραγούδι του Αλκίνοου (2009), σε
όλους όσους μπορούν και… «φυλάγουν Θερμοπύλες»!