Page 22 - mag_013

Ο ουρανός και ο γκρεμός

Μακρινά Ξαδέρφια, Θοδωρής Κοτονιάς

(στίχοι/μουσική/ερμηνεία: Θοδωρής Κοτονιάς)
«Ξέρω φοβάσαι τον γκρεμό στον ουρανό δειλιάζεις
μα πιο πολύ τις ρίζες σου να μην κοπούν τρομάζεις
μα θα `ρθει η άνοιξη ξανά και θα σε ξεριζώσει

εκεί που θα `χεις μαραθεί θα σε ξαναφυτρώσει…»

Δε με τρόμαζε ποτέ το ξερίζωμα! Αντίθετα το βόλεμα με
τρόμαζε κι ο εφησυχασμός. Βέβαια, είμαι από τους αν-
θρώπους εκείνους που δειλιάζουν και φοβούνται πολύ,
γενικώς, αλλά τη δύσκολη στιγμή, κάνουν την έκπληξη!
Το τραγούδι αυτό, έχει φως και ελπίδα. Όπως τα περισσό-

τερα καλά τραγούδια που δε μένουν στη διαπίστωση του
προβλήματος, αλλά ανοίγουν κι ένα δρόμο προς τη λύση
και τη διόρθωση των κακώς κειμένων. Το παίρνεις αγκα-
λιά και πας… κι αν καταλάβεις και κάτι απ’ όσα σου προτεί-
22 22 νει, στο τέλος της διαδρομής, έχει γίνει το… Θαύμα!
…Στη Ρούλα και σε όσα της χρωστάω!

Μυρωδιά καλοκαιριού

Ελένη Τσαλιγοπούλου
(στίχοι/μουσική : Μάνος Ξυδούς)
«Λοιπόν το μόνο που μου μένει να σου δώσω
μια μυρωδιά καλοκαιριού απ’ τις ακτές

που τόσα χρόνια σαν μαΐστρος με ταράζει
όταν ψαρεύω στα ρηχά κούφιες χαρές.»

Μια μυρωδιά καλοκαιριού, είναι αλήθεια πως ήρθε αυτές τις
μέρες, και μας έκανε για λίγο να ξεχαστούμε και να απλώ-
σουμε τις ψυχές μας στον ήλιο να… στεγνώσουν! Τραγουδώ,
καθώς γράφω, και στέκομαι στη συγκίνηση που έρχεται από
παντού σ αυτό το τραγούδι… από το στίχο, τη μουσική και την
ερμηνεία. Είναι κι αυτό το: «ήσουν παρένθεση που με έκανε
να νιώσω/πως ό,τι φεύγει όλο γυρίζει από το χτες» που

αναβαθμίζει μέσα μου όλες τις παρενθέσεις της ζωής μου
και το κάνει πιο δικό μου και -νομίζω- πιο δικό σας!