Page 67 - mag_81
P. 67
του Βελισάριου Θώδη
πάντα πρωί για να προλάβει τα αγαπη- αδερφές της μάνας του και πήγαιναν
μένα του Looney Tunes που τότε οι τη- εκεί και πέρναγαν κανα δυο μήνες.
λεοράσεις πρόσφεραν απλόχερα. Μετά Έτσι ανέμελα περνούσαν τα χρόνια για
θα διάβαζε καμιά ώρα δύο βαριά, και τον Γιάννη και κάπως έτσι χωρίς να το
μετά όλο το Σαββατοκύριακοκο δικό καταλάβει έφτασε στο Γυμνάσιο. Μεγά-
του για λογής λογής παιχνίδια. Νύχτω- λωσε ο Γιάννης πια, ήταν έφηβος! Μαζί
νε τόσο που η μάνα του έβγαινε στο με το σχολείο άρχισε και τις εξωσχολι-
μπαλκόνι και τον φώναζε. “Γιάννη έλα κές δραστηριότητες, το αγαπημένο του
πέρασε η ώρα, νύχτωσε, μαζέψου”. μπάσκετ που αγαπούσε. Βέβαια δεν
Την επόμενη μέρα πάλι κάτω, παιχνί- κράτησε πολύ γιατί τον κέρδισαν άλλες
δια, αστεία, πρώτα ερωτικά σκιρτήματα, δραστηριότητες, το κάπνισμα, οι βόλτες
συζήτηση με τις φίλες από τη γειτονιά γι’ με φίλες και φίλους, τα ξενυχτάκια της
αυτά και με τους φίλους, ποδόσφαιρα, ηλικίας, τα μπαράκια κ.α.
βόλλευ κ.α. Ήταν τόσο όμορφη η γειτο-
Καλό παιδί όντας ο Γιάννης άρχισε να
Η ζωή καποιου Γιάννη νιά του που την ένιωθε σαν το κάστρο έχει τις πρώτες ανησυχίες του για τη 67
τους, λες κι εκεί μέσα ζούσαν μόνο
ζωή και άρχισε πρώτες φορές να με-
εκείνος κι οι φίλοι της γειτονιάς και κα-
λαγχολεί χωρίς να καταλαβαίνει γιατί,
νείς φυσικά δεν μπορούσε ούτε να τους
πειράξει, ούτε να μπει χωρίς την άδεια αφού όλα στη ζωή του ήταν λυμένα,
κι όμως εκείνος ένιωθε αυτό το αχ να
τους. Έκει κάτω στο πεζοδρόμιο και τα του πλακώνει το στήθος… ποιος ξέρει
πρώτα όνειρα… ααααχ μάνα μου που ίσως να ήταν προμήνυμα για όσα θα
να ‘ξερα πόσες πίκρες μπορεί να φέρει ακολουθούσαν κάποτε; Ποιος ξέρει…
η ζωή (μονολογούσε). ίσως…
Τα καλοκαίρια του να δεις… ζηλευτά… Πέρναγαν τα χρόνια κι ο Γιάννης εκεί
μπάνια, παγωτά και ανεμελιά! Παιχνί- μια χαρά, μεγάλωνε και ολοένα γινόταν
δι, παιχνίδι, παιχνίδι και φτου κι απ’ και πιο ανέμελος, γιατί όλα γύρω του
την αρχή. Μαζί με τις μεγαλύτερές του κυλούσαν ωραία. Όχι ακριβώς βέβαια,
ξαδέρφες και τον μεγαλύτερο αδερφό κάπου εκεί στα 15 του έφαγε το πρώτο
του περιπλανιόντουσαν στο εξοχικό και δυνατό χαστούκι, καθώς οι γονείς του
βρίσκονταν μονίμως σε μια καλοκαι- χώρισαν. Ο ίδιος δυσκολεύτηκε πολύ
ρινή διάθεση (μπορεί να σας φαίνεται να το συνηθίσει γιατί στα μάτια του
μικρό, αλλά δεν είναι, αν αναλογιστεί έβλεπε δυο ανθρώπους που δεν είχαν
ο καθένας μας πόσες πραγματικά μέ- κάποιο λόγο για να πράξουν έτσι, ή μή-
ρες κάνει διακοπές σήμερα και πόσες πως είχαν απλά ο Γιάννης δεν μπήκε
μέρες έχει καλοκαιρινή διάθεση). Δεν ποτέ στη διαδικασία να το ψάξει;
είχαν δικό τους εξοχικό, είχαν όμως οι …Συνέχεια στο επόμενο τεύχος!
