Page 64 - mag_81
P. 64
μΙΚΡεΣ ΙΣΤοΡΙεΣ της Δήμητρας Ξενάκη
Σε μιά άδεια
παραλία...
σύντομης συνεύρεσής τους. σχέση με την παραλία.
Εκείνη περπατούσε αργά, ευλαβικά Μέχρι που ένα σούρουπο, καθώς τις
σα να ακολουθούσε μια ιερή πορεία είδε όλες μαζί ακίνητες με τα πανιά
κι έννοιωθε πως έπαιρνε μέρος στα απλωμένα, της φάνηκαν σαν ικέτι-
χάδια του νερού με την άμμο. Γινό- δες. Γυναίκες μ’ απλωμένα χέρια
ταν ένα κομμάτι της φύσης. Δεν ήταν προς τη θάλασσα, που γύρευαν γα-
η γυναίκα με το μαντήλι. Ήταν μέρος λήνη.
της θάλασσας και της γης. - Δεν είναι άψυχες σκέφτηκε. Κά-
Οι ήχοι της ταίριαζαν. Την αγκάλια- ποια μοίρα τις καταδίκασε σ’ ακι-
ζαν τρυφερά και την γαλήνευαν. νησία. Όμως κι αυτές αιωρούνται
Ήχοι θάλασσας και γλάρων. Κι ένας ανάμεσα στα σύννεφα και στο μπλε
απαλός ήχος απ' τα δικά της βήματα. κύμα.
Την ενοχλούσαν μόνο κάποιες - Έχουν ανάγκη την αρμύρα για να
ομπρέλες φυτεμένες κατά μήκος ζήσουν.
64 της παραλίας. Ποιοί τις άφησαν εδώ - Ζητάνε αυτό ακριβώς το μπλέ, που
ορθάνοιχτες; αναρωτιόταν. ψάχνω κι εγώ.
Βαλμένες στη σειρά κοιτούσαν - Μου μοιάζουν.
αδιάκοπα τη θάλασσα, ακίνητες σαν Μια άδεια παραλία. Το κύμα να γλύ-
αγάλματα που κάποιο ανθρώπινο φει την άμμο. Μικροί γαλάζιοι αφροί.
χέρι τα 'στησε εκεί. Ήχοι γεννήματα μόνον αυτής της ιε-
- Είναι ξένες, σκεφτόταν. Δεν ανή- ροτελεστίας.
κουν σ’αυτή την αρμύρα. Δεν έχουν Μια γυναίκα να ακουμπάει εκεί τη
σχέση μ’ αυτό το μπλε. ζωή της και να πετάει ανάλαφρη.
- Θέλουν να κλέψουν κομμάτια της Και μια σειρά ομπρέλες, καλλίγραμ-
γαλήνης μες νεράιδες, γεννημένες απ’τη θά-
- Θέλουν να μπουν στον άγιο μύθο λασσα και την άμμο.
της θάλασσας... Αρμονικό δέσιμο, σε μια μικρή πα-
Ώρες ώρες τις «φοβόταν» σαν παι- ραλία...
δί, που έβλεπε κάποιον άγνωστο να Όλες οι παραλίες του κόσμου, σε μια
μπαίνει βίαια στον αγνό κόσμο του. εικόνα...
Κι άλλοτε «οργιζόταν», που έπαιρναν
απρόσκλητες μέρος στην ιερή της
