Page 51 - mag_81
P. 51

της Κατερίνας Γεμελιάρη















               μου δεν τα πήγα καλά με τους αριθμούς,                νότες, έφαγα περισσότερο, αγάπησα την
               είμαι των λέξεων, μετράω αλλιώς την                   οικογένεια μου περισσότερο, μέτρησα

               αξία της ζωής ήξερα όμως πως για                      ξανά τους φίλους μου, αδιαφόρησα
               μένα τα ποσοστά θνησιμότητας δεν ήταν                 για τους εχθρούς μου, απέβαλλα την

               απλά ένα νούμερο σε μια στατιστική.                   γκρίνια,  την  αγένεια  και  κέρδισα  τη
               Ήταν  άνθρωποι,  μικροί  ή  μεγάλοι  δεν              γαλήνη και την ισορροπία. Αυτή την

               έχει σημασία,  για μένα ήταν άνθρωποι,                ...εξ αποστάσεως Άνοιξη έμαθα ξανά
               που είχαν όνειρα και προσπάθησα να                    να επιλέγω, έτσι επέλεξα εγώ να

               είμαι συνεπής στη φράση «μένουμε                      ερμηνεύσω τη φράση «μένουμε σπίτι»

               σπίτι» γιατί ήθελα να μας βρει όλους                  δεν  υπάρχει  λάθος  και  σωστό,  δεν
               μαζί η επόμενη μέρα.                                  υπάρχει πρέπει και δεν πρέπει.


               Κάποια στιγμή, καθώς ήμουν απο-                       Έβγαλα ήδη  τα σανδάλια μου  από το
               δέκτης χιλιάδων πληροφοριών, που                      κουτί,  είμαι  έτοιμη  να  περπατήσω  το

               σίγουρα δεν μπορούσα να ελέγξω                        καλοκαίρι αυτό από άκρη σε άκρη και                        51

               ως προς την εγκυρότητα τους, κάπου                    να ζήσω τις στιγμές του έχοντας πια
               ανάμεσα στη χαρμολύπη των ημερών                      αναθεωρήσει για το τι είναι σημαντικό

               αποφάσισα πως θα προσπαθήσω να                        και τι όχι, έχοντας νοσταλγήσει όσα
               μην αλλάξω σαν άνθρωπος από το φόβο                   μέχρι  εχθές  ήταν  μια  βαρετή  ρουτίνα.

               μου. Δεν θα σταματήσω να αγκαλιάζω                    Ξέρω ότι θα ρουφήξω μέχρι τελευταία
               τους  ανθρώπους που αγαπάω,  δεν                      σταγόνα τη θάλασσα και τον ήλιο, ξέρω

               θα  τους  κοιτάζω  με  καχυποψία  όταν                ότι θα αγκαλιάσω πολύ σφιχτά όσους
               θα με πλησιάζουν και δεν θα αλλάξω                    μου έλειψαν αυτή την Άνοιξη και θα

               συνήθειες. Όχι γιατί είμαι γενναία ή πιο              χορέψω μια νύχτα μέχρι να ξημερώσει
               γενναία από όλους τους υπόλοιπους,                    με τις φίλες μου κι έπειτα πάλι όλες μαζί

               όχι γιατί αυτό είναι το σωστό ή το λάθος,             θα αναλύουμε τον κόσμο μας όπως

               όχι γιατί πρέπει αλλά γιατί αυτό επιλέγω              εμείς ξέρουμε.
               εγώ για εμένα!                                        Αυτή την ...εξ αποστάσεως Άνοιξη

                                                                     την πέρασα σε ένα «σαλόνι» και είμαι
               Αυτή την ...εξ αποστάσεως Άνοιξη                      ευγνώμων γιατί το επέλεξα!

               την βίωσα όπως όλοι σας. Θύμωσα,
               φοβήθηκα, έκλαψα, γέλασα πολύ,                        Το αφιερώνω στην Εύα, τη Βαλερί και

               ξενύχτησα  βλέποντας  ταινίες,  διάβασα               την Ελεάννα!
               πολλά  βιβλία,  κρύφτηκα  πίσω  από  τις
   46   47   48   49   50   51   52   53   54   55   56