Page 56 - mag_81
P. 56
ΓΡΑφοΝΤΑΣ μΙΑ ΙΣΤοΡΙΑ
Η τακτοποίηση
καλάθι παρότι θα προτιμούσα να είχαμε λές, να περάσουμε τα χαλιά με νερό και
μια πιατέλα σαν της γειτόνισσας, με τα ξύδι, να καθαρίσουμε τις πόρτες και τα
ζωγραφιστά κοτοπουλάκια, που δέχο- παράθυρα, να πλύνουμε τα τζάμια από
νταν στη φωλιά τους ίσα-ίσα ένα αυγό. την καπνιά και τη λάσπη του χειμώνα;
Τη ζήλευα εκείνη την πιατέλα όμως σε Μπροστά στα δικά σου «θέλω» τα όνει-
όσα μαγαζιά κι αν έψαξα δεν βρήκα ρα των άλλων ανθρώπων δείχνουν
ίδια· με κάτι παρόμοιες ξεγελιόμουν. ασήμαντα. Οι πόνοι τους σου φαίνονται
Μέχρι να τελειώσω, εσύ πήγαινες να μικροί και συμπεριφέρεσαι λες και υπο-
καθίσεις στον ήλιο, να ζεσταθεί λίγο η χρεούνται να αισθάνονται χαρούμενοι
μέση σου, ν’ αμολήσουν τα νεύρα μου, που τους έχουν. Σαν να έπρεπε να είναι
έλεγες, και ύστερα να στρώσουμε το τουλάχιστον ικανοποιημένοι, αφού μαζί
κεντητό τραπεζομάντηλο με τις άσπρες με όλα τα καλά έχουν και αυτούς τους
λαμπάδες και τους κόκκινους φιό- λίγους πόνους. Τους παροτρύνεις να
γκους, που το βάζαμε και τα Χριστού- μην εκφράζονται με μικρόψυχες γκρί-
γεννα. Από πάνω το κάλυπτες με εκείνο νιες ευτυχισμένων ανθρώπων, γιατί οι
56
το διαφανές πλαστικό, που δεν ήθελα αγωνίες που έχουν σκοπό και στόχο
να το βλέπω αλλά επέμενες ότι χρεια- την προσωπική ικανοποίηση είναι ευ-
ζόταν για να προφυλάσσει το κέντημα τυχισμένες αγωνίες, χαρούμενες. Μόνο
μέχρι την Ανάσταση, γιατί τα καλά κε- κάθε δικός σου πόνος είναι σοβαρός σ’
ντήματα δεν πλένονται εύκολα. Κι όταν ετούτη τη ζωή. Ακόμα και τώρα που βι-
τελειώναμε, μ’ έπαιρνες και πηγαίναμε ώνω τον εκούσιο εγκλεισμό μου πρέ-
στα μνήματα –μέχρι που απόχτησα αυ- πει να καταπίνω την ανάγκη μου για την
τοκίνητο και σε πήγαινα εγώ, κάθε Με- ασήμαντη καθημερινότητα, μια κοινή
γάλη Πέμπτη – να τα ξεχορταριάσουμε, ανθρώπινη ανάγκη για την ταπεινότερη
να σκουπίσουμε τις πευκοβελόνες και και συνάμα ουσιωδέστερη χαρά μέσα
τα κυπαρισσόμηλα, να καθαρίσουμε τα στις θλιβερές στιγμές, που βιώνει ανα-
μάρμαρα, να πλύνουμε τα τζαμάκια, να γκαστικά ολόκληρη η ανθρωπότητα.
γυαλίσουμε τις κορνίζες και να βάλου- Την είδα, σου λέω, με το κεράκι της στο
με νέες φωτογραφίες, να είναι έτοιμα μπαλκόνι. Την ώρα που το φως του πα-
όλα για τη Μεγάλη Παρασκευή, που θα ραμέρισε τις σκιές από το πρόσωπό της
ερχόταν ο παπάς να ρίξει το τρισάγιο. έγινες ένα μαζί της· ίδια γκρίζα μαλλιά,
Μια φορά δεν ήρθα κι αμέσως έκανες ίδιες στιγμές μοναχικές, ίδια ανάγκη για
παράπονα. Κάθε χρόνο δεν έρχομαι; ευχές πασχαλινές. Σε άλλη περίπτωση
Δεν σε βοηθάω να πλύνουμε τις αυ- θα είσαστε και οι δύο στην εκκλησία
