Page 28 - mag_018
P. 28
Υπάρχει
Υπάρχει
λόγος...
της Κυριακής Αιλιανού λόγος...
Σ επτέμβρης κιόλας! Μέχρι εδώ... τρόμαξα, φο- κι άλλη φορά πώς; Ξέρετε!
Πάντα ο Σεπτέμβρης
βήθηκα,
Απλά, σας έκαναν να ξεχά-
απογοητεύτηκα,
την είχε την μελαγχολία θύμωσα, έκλαψα, πνίγηκα σετε! Θυμηθείτε ποιοί είστε,
του... Από παιδί θυμάμαι από αγωνίες, έκανα τις πιο από πού έρχεστε και πού θέ-
πως με χαρμολύπη αντιμε- δυσάρεστες σκέψεις που λετε να πάτε... Ποιός είναι
τώπιζα την έλευσή του. Μου θυμάμαι, είδα αγαπημέ- ο κόσμος μας κι ο κόσμος
άρεσε που θα πήγαινα στο νους φίλους ή αγαπημένους των παιδιών μας που έρχε-
σχολείο, μετά από τις τρίμη- συνανθρώπους μου να με ται! Θυμηθείτε, πώς είναι να
νες, σχεδόν, διακοπές μου χαιρετούν για πάντα, από χαίρεσαι και να γελάς με την
και που όλα μου λείπανε... απελπισία, «έπεσα», «σηκώ- καρδιά σου! Πώς είναι να
αλλά σκεφτόμουν με θλίψη, θηκα»... «περπάτησα» πάρα κοιμάσαι ξένοιαστος, χωρίς
πως, από εκεί και πέρα, τις πολύ «και τα φτερά μου, τα εφιάλτες! Πώς είναι να ερω-
αργίες της ξεκούρασης, θα ’χω χάσει» και τώρα πια, τεύεσαι και καμία άλλη σκέ-
τις μετρούσα πια με τα δά- δε μου μένει άλλο, από το ψη να μη μπαίνει στο μυαλό
χτυλα και θα τις αναζητού- να κάνω, ΕΓΩ, η ίδια, «την σου! Πώς είναι να ζεις...!
σα, με «δίψα» και λαχτάρα. ψυχή μου να πετάξει»! Κι αν Σαν άνθρωπος, ελεύθερος
Και τώρα, πάλι, που δεν εί- τα καταφέρω, πρώτα εγώ, κι όχι σα δούλος! Πώς είναι
μαστε πια παιδιά -που λέει ο τότε, σίγουρα θα κάνω και ν’ αγαπάς κι όχι να μισείς!
28 λόγος- πάλι το ίδιο συναί- τη δική σας... Και μετά... Δε Ε! Ναι, λοιπόν! Τώρα! Αυ-
σθημα έχω! μας «πιάνει» κανείς και τίπο- τόν το Σεπτέμβρη, πρέπει να
Χαρμολύπη. Κι ιδιαίτερα, τα! Μετά... Θα αγαπηθούμε γίνουν όλα! Το «παιχνίδι»
αυτόν τον Σεπτέμβρη! ξανά! Θα είμαστε πιασμέ- τέλειωσε με το Καλοκαίρι!
Δε νομίζω πως άλλος Σε- νοι απ’ την καρδιά μας τόσο Κι αρχίζει ο αληθινός αγώ-
πτέμβρης θα έχει αυτή τη σφιχτά, που τίποτα δε θα νας μας «...ν’ αλλάξουμε
μοναδική ευκαιρία να πε- μας τρομάζει πιά! Γιατί θα Ζωή»! Δε χρειάζεται σωμα-
ράσει στην Ιστορία αυτής είμαστε Ένας! Κι ό,τι δεν τική δύναμη αυτός ο αγώ-
της χώρας, ως ο Μήνας που έχουμε ή δε μας έχει «ημε- νας. Ψυχή, χρειάζεται και
θα φέρει την Άνοιξη και την ρώσει» δε θα το αναγνω- «κότσια». Πίστη... ακόμα και
Ανάσταση μέσα στο Φθινό- ρίζουμε και δε θα μας ανα- στο αδύνατο και... ΑΓΑΠΗ:
πωρο! γνωρίζει. Δε θα φοβόμαστε στη Γη και στον ΑΝΘΡΩΠΟ!
Ελπίζω σ’ αυτόν το Σεπτέμ- πια, γιατί το Ένα... το Όλο...
βρη... Ποντάρω. Ρισκάρω. δε μπορεί να φοβηθεί το... Καλό Φθινόπωρο!
Την τελευταία μου ευκαιρία Τίποτα! Αλλά, αυτό πρέπει Καλώς Ξαναβρεθήκαμε...
ν’ αλλάξω! Και μαζί μ’ εμένα να γίνει τώρα! Αυτόν το Σε- Καινούργιοι, γιατί...
και τον κόσμο! πτέμβρη! Μη με ρωτήσετε «Υπάρχει λόγος...»!
Υ.Γ. 4 τραγούδια «...στο χαρτί» για εσάς:
«Παράκληση» «Πυρόσβεση» «Το γράμμα» «Άρνηση»
Αλκίνοος Ελένη Βιτάλη Σωκράτης Μάλαμας Γρηγόρης Μπιθικώτσης
Ιωαννίδης Στίχοι: Στίχοι-Μουσική: Στίχοι:
Στίχοι-Μουσική: Λίνα Νικολακοπούλου Σωκράτης Μάλαμας Γιώργος Σεφέρης
Αλκίνοος Ιωαννίδης Μουσική: Μουσική:
Νίκος Αντύπας Μίκης Θεοδωράκης
