Page 23 - mag_018
P. 23

της Christine





                                            στην Αϊτή εχθές, προχθές,             νται ακίνητα, άλλα λαμπερά,
                                            σήμερα από πάντα και για              άλλα, σχεδόν διάφανα, στο
                                            πάντα. Χιλιάδες οι φτωχοί             στερέωμα.
                                            στην Αμερική, χιλιάδες οι             Βυθίζομαι στη γαλήνη αυ-
                                            άνεργοι στην Ελλάδα. Χίλια            τού του κόσμου, στον ου-

                                            χρόνια μοναξιάς.                      ρανό, έτσι όπως απλώνεται

                                            Τρέμει το φυλλοκάρδι                  πάνω από τα κεφάλια μας.
                                            μου σε κάθε είδηση, είτε              Είσαι κάπου εκεί το ξέρω, ας
                                            την ακούω από τον τηλε-               το ξεχνώ μερικές φορές, ας το
                                            οπτικό δέκτη, είτε από το             αμφισβητώ άλλες τόσες. Είσαι
                                            στόμα γνωστών και φί-                 κάπου εκεί ψηλά και μου δίνεις
                                            λων.                                  κίνητρο να ψάχνω το καλό.
                                            Ανήσυχα, καχύποπτα βλέμ-              Ρόδια ωριμάζουν στα κλα-
                                            ματα       διασταυρώνονται.           διά, αχνοφέγγει ανάμεσα στα

                                            Κάτι σ’ αυτό το χειμώνα που           φύλλα των δέντρων μια μικρή
                                            έρχεται προβλέπεται ζοφε-             κόκκινη ελπίδα.  Στη δουλειά
                                            ρό, το ξέρουμε όλοι, γι αυτό          τα κορίτσια σήμερα έφεραν
                                            φερόμαστε αμήχανα.                    σουλτανίνες και σύκα, να τσι-
                                            Ευτυχώς υπάρχουν οι                   μπολογάμε κάτι υγιεινό, λέει.
                                            ποιητές να  ζωγραφίζουν               Ήταν μέλι, γλύκανε κι άλλο η
                                            με  τις  λέξεις. Ουσιαστικά           ψυχή.

                                            μπορούν και ομορφαίνουν               Η νύχτα ήδη μεγάλωσε και                      23
                                            λίγο τις πίκρες της ζωής.             θα αρχίσει να κερδίζει το
                                            Πάντα επίκαιρος ο Ελύτης:             παιχνίδι με τη μέρα στις 21
                                            «Εδώ στου  δρόμου τα  μισά,           του μήνα.  Ακόμα κρατάει η
                                            έφτασε η ώρα να το πω άλλα            ζέστη, μα το βράδυ εδώ βό-
                                            είναι εκείνα που αγαπώ γι αλ-         ρεια ένα τζιν μπουφάν ή μια
                                            λού, γι αλλού  ξεκίνησα. Στ’          ζακέτα σε κάνουν να νιώθεις
                                            αληθινά  στα ψεύτικα  το λέω          πιο άνετα. Όσο προχωράνε οι
                                            και τ’ ομολογώ. Σαν να ‘μουν          μέρες τόσο νιώθω να θέλω να

                                            άλλος κι όχι εγώ, μες στη ζωή         τις γυρίσω πίσω.
                                            πορεύτηκα.»                           Σαν τους πάλαι ποτέ χειμε-
                                            Μοιράζομαι τις σκέψεις                ρινούς κινηματογράφους,
                                            μου κι είναι σα να μοι-               παρ’ όλο που δεν το δώσαμε,
                                            ράζομαι το βάσανό μου,                τηρήσαμε το  «ραντεβού το Σε-
                                            ομορφαίνει και γλυκαίνει              πτέμβρη».  Ελπίζω να το ανα-
                                            ο ορίζοντας, η  ματιά ξεμα-           νεώνουμε για πολλές χρονιές

                                            κραίνει, πάει λίγο προς τα            ακόμη. Έχει κάτι καθησυχαστι-
                                            πάνω και στρογγυλοκάθεται             κό η επανάληψη, δημιουργεί
                                            στα σύννεφα. Στο φως του              ένα αίσθημα ασφάλειας…
                                            γεμάτου φεγγαριού κρέμο-                                 Christine
 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ 2013
   18   19   20   21   22   23   24   25   26   27   28