Page 57 - mag_24
P. 57
ΘΕΌΔΩΡΌΣ ΠΆΛΛΆΣ ΓΙΆΝΝΗΣ ΦΙΛΙΠΠΙΔΗΣ
Ανεπαίσθητη Κρατάς μυστικό;
προσβολή
«Μια ύπαιθρο λαχτάρησα.
«Ανεπαισθήτως μ’ έκλει- Κάμπο ατελείωτο. Ν' αρ-
σαν από τον κόσμο έξω» πάξω ένα σοφό άλογο, να
Ο καβαφικός στίχος μοιά- δραπετεύσω ως τη δύση
ζει να κατατρέχει τις ζωές του ήλιου. Να σφίγγω τα
σχεδόν όλων των ηρώ- γόνατά μου στη ράχη του,
ων του μυθιστορήματος. να μου επιτρέπει να το
Επιθυμίες, όνειρα, έρω- οδηγώ. Να φύγω με τα-
τες προσβάλλονται ανε- χύτητα μεγάλη, ώσπου να
παίσθητα. Μένουν μετέ- γίνω κουκκίδα σ' ένα τε-
ωρα. Πεθαίνουν, άλλοτε ράστιο πλάνο σινεμασκόπ,
αργά κι επώδυνα, άλλοτε αυτό ναι. Να μη με ξανα-
γοργά και βίαια.
δεί ποτέ κανείς από κοντά.
Να φεύγω, να χαλαρώνω
ΕΙΡΗΝΗ ΆΪΒΆΛΙΩΤΌΥ και να επιτρέψω στο μυα-
Τη νύχτα που λό μου να σκέφτεται. Να
με ακολούθησε μη φοβάται και να αφήσει
πια ελεύθερα τα μάτια μου.
«Σταμάτησε όμως να σκέ- Χιλιάδες μίλια πιο χαμηλά
πτεται καθετί εκείνη τη νύ- απ' τον Θεό. Ή μια ανάσα
χτα. Γιατί ήταν η νύχτα που μόνο μακριά Του».
την ακολούθησε.»
Αυτό το μικρό τρυφερό Ένα απροσδόκητο παι-
έργο μπορεί να θεωρηθεί χνίδι αισθημάτων για έξι
κι ένα εγκόλπιο για το πώς κύριους παίχτες, που δι-
να διαλέγεις φίλους που αχειρίζονται την έννοια
δεν ανήκουν στο είδος σου, του μοιραίου. Είν' όμως
πώς να αγαπάς τους καλύ- προτιμότερο κάποιες αλή-
τερους και πώς να ερωτεύ- θειες, να παραμένουνε
εσαι με την πρώτη ματιά. καλά κρυμμένες.
Tα βιβλία όπως τα ονειρευτήκαμε!
