Page 59 - mag_24
P. 59

της Αννίτας Λουδάρου


                                                                                      http://ann-lou.blogspot.gr/







               Οι μέρες κυλούσαν βαριά,            μια αχιβάδα. Το κόλπο το            μια αιώρα μεταξύ κολώνας
               τα  οικονομικά  προβλήμα-           είχα μάθει στο σχολείο.             και παραθυρόφυλλου. Ξέ-
               τα πλήθαιναν και εγώ προ-           Σου φάνηκε η γωνιά της              θαψα ένα παλιό μουσικό
               χώρησα στα χρυσάνθεμα.              βεράντας γυμνή και εφέρες           κουτί που μου είχες κάνει
               Μεγάλα, ψηλά, φουντωτά,             ένα γιασεμί από την λαική           δώρο στην σχολή. Δια-
               κίτρινα, σάπιο μήλο, λευ-           της καλλιδρομίου. Σε είδα           βάζαμε ποιήματα του Paul
               κά. Με πιο σκληρό κλωνάρι           μια Κυριακή να καρφώνεις            Celan και μου έδωσες και τα
               αυτά, απαίτησαν να κατεβά-          καλάμια χιαστί, να τα μπή-          δικά σου δειλά δειλά.
               σω  το  μεγάλο  βάζο,  δώρο         γεις στην γλάστρα με το             Τις Κυριακές τα απογεύματα
               γάμου από το πατάρι. Το             γιασεμί  για  να του  δείξεις       πηγαίναμε βόλτες στο Μο-
               βάζο με τα ανάγλυφα σταφύ-          το δρόμο να τραβήξει προς           ναστηράκι. Ιδιαίτερα στα
               λια τοποθετήθηκε πάνω στο           τα πάνω.                            μαγαζάκια με τα παλιά πε-
               γραφείο, στα δεξιά της αυ-          Μου είπες πως το σπίτι είχε         ριοδικά. Ένα χαμόγελο της
               τοσχέδιας εταζέρας και γέ-          αρχίσει να μυρίζει φιλί. Γέ-        Κοτοπούλη στα μανταλά-
               μιζε ανελιπώς χρυσάνθεμα.           λασα και  ανέπνευσα  μαζί.          κια. Ένα βλέμμα της Λαμπέ-
               Τα χρυσάνθεμα κρατούσαν             Σου είπα μου θυμίζει το             τη και δυο δάχτυλα σκόνη
               ολόφρεσκα, με λίγη δική             σπίτι της γιαγιάς μου της           στις χαρτόκουτες. Την με-
               μου προσοχή ακόμα και δύο           Μαργαρίτας με τις πολλές            λαγχολία της Κυριακής την
               βδομάδες.  Στην  μία  πάνω          μιμόζες. Μου είπες πως σου          έσβηνε το τρικ τρικ της κα-
               έχαναν την συντροφιά των            μυρίζει και δυόσμο και κα-          φετιέρας, το γουργούρισμα                59
               ανέμώνων.  Βρήκα  έτσι  την         νέλα. Έφερα σπόρους λε-             της γάτας, το ρακόμελο, οι
               ευκαιρία  να  τους προσφέ-          βάντας από την κεντρική.            παλιές φωτογραφίες πάνω
               ρω τα κρινάκια. Και επειδή          Τους φύτεψα σ΄ενα τσίγκινο          στο χαλί. Σου χάιδευα τα
               λεφτά δεν είχα, αναγκά-             κουβά έξω από το λουτρό.            μαλλιά. Άμα θέλαμε και
               στικα, ευτυχώς να φυτέψω            Τα φθινόπωρα έβρεχε μωβ             αγκαλιές, άμα θέλαμε και
               κρινάκια σε μια μακρόστενη          λουλούδια μυρσινάς και τα           σιωπές. Έτσι κι αλλιώς εί-
               στενή γλάστρα στο περβάζι           καλοκαίρια φουντώναν στις           χαμε βρει τα από καιρό χα-
               της  κουζίνας.  Θυμάμαι  δε         γλάστρες τα ερωτάκια.               μένα. Και είχαμε γεμίσει και
               καλά πως  πήρα  τα ακριβή           Αρχίσαμε να πίνουμε ζεστό           οι δυό. Για τα καλά.
               μέτρα του περβαζιού. Επου-          κόκκινο κρασί με ξυλαράκια          Στην μέση της κρίσης, του
               δενί δεν ήθελα να έπαιρνα           κανέλας, σ' ένα φιλαράκι            χαμού, της δυστοκίας, επι-
               κάτι τυχαία και να μην ταί-         στην Φολέγανδρο το μάθα-            στρέφοντας σπίτι θυμήθηκα
               ριαζε. Το περβάζι στο μικρό         με αυτό. Να ακούμε Miles            πως η γαρδένια πιάνει πά-
               διαμέρισμα του τρίτου, έχει         Davis σιωπηλοί. Είχαμε ήδη          ντα στο βορεινό μπαλκόνι,
               θέση ξεχωριστή. Φύτεψα              πει πάρα πολλά. Τα λόγια θα         μέσα σε βαρέλι με τρυπού-
               φακές σε μουλιασμένο βαμ-           μείνουνε λόγια, μια αγκαλιά         λες ν΄αναπνέει. Τα στοιχει-
               βάκι και το παράχωσα σε             λουλούδια τώρα. Έβαλες              ώδη δηλαδή για να ζήσει.








                      Κείμενα της έχουν δημοσιευθεί σε διάφορους ηλεκτρονικούς ιστότοπους.
                      Εδώ και δύο χρόνια διατηρεί με χαρά την προσωπική της σελίδα στην διεύθυνση
                      http://ann-lou.blogspot.com.
                      Στο μέλλον εύχεται να σταθεί ικανή και τυχερή να γράψει ένα βιβλίο.
   54   55   56   57   58   59   60   61   62   63   64