Page 77 - mag_28

Ίσως να είχαν δίκιο που έβαλαν την αγάπη στα βιβλία. Ίσως

επειδή δεν θα μπορούσε να ζει πουθενά αλλού.

William Faulkner, 1897-1962, Αμερικανός συγγραφέας, Νόμπελ 1949

ΤΙ ΓΥΡΕΥΩ ΕΓΩ ΕΔΩ;
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΑΔΑΚΗ
Εκδόσεις ΦΙΛΝΤΙΣΙ

Είναι μια απ’ τις δύσκολες
νύχτες που το ράδιο παίζει
και το κρασί κυλά. Έξω απ’
το διαμέρισμα της οδού Ντι-
μίτριεφσκα 13 στο Κίεβο, την
πρωτεύουσα της μακρινής
Ουκρανίας, χιονίζει.
Η Εύη σέρνεται από δωμάτιο
σε δωμάτιο, παριστάνοντας
την ευτυχισμένη σύζυγο και μητέρα, σε μια χώρα μίζερη ΟΝΕΙΡΙΚΗ ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ
που σκάβει λάκκο και θάβει το πεθαμένο της εγώ. Γελάει ΓΙΩΡΓΟΣ Κ.
και κρύβει πληγές. Σαν γυναίκα υποταγμένη, τη διατάζουν ΜΠΟΥΓΕΛΕΚΑΣ
τα γονίδιά της να υπομένει. Υποτάχθηκε απ’ τον ίδιο της τον Εκδόσεις ΤΑΞΙΔΕΥΤΗΣ
εαυτό, τη στιγ μή που είπε: ναι, θα ’ρθω κι ας μη θέλω. Με
σπίρτο την ανάγκη να μην αφήσει μόνους τους οικείους της, Η Αθήνα έχει αλλάξει. 77
άναψε φλόγες γύρω της που φούντωσαν πολύ. Δε μπορεί Δεν έχει πια καμία σχέση
πια να δραπετεύσει, κι αυτοκτονεί με τo ίδιο της το κεντρί, με την πόλη που οι ήρωες
σκορπιός σ’ απόγνωση! των διηγημάτων μέχρι τώρα
Τους αγαπά τους δικούς της. Τους λατρεύει. Όμως, έχει ξε- έζησαν.
χάσει ν’ αγαπά τον εαυτό της! Η μέρα της, είναι φαρδιά σαν Ακόμα και οι νεώτεροι απ'
ρούχο τρία νούμερα μεγαλύτερο. Πώς να τη γεμίσει! Θέλει αυτούς δύσκολα την ανα-
να σβήσει τους κανόνες απ’ το κιτάπι της ζωής. γνωρίζουν. Άλλαξε και η
Μα η ζωή είναι η μεγαλύτερη σπασίκλα. Δεν αφήνει κανέ- ζωή τους. Έγινε γκρίζα και
ναν ν’ αντιγράψει απ’ την κόλλα της. Κι αν πας ν’ αλλοιώσεις πικρή· σαν την πρωτεύου-
τη βαθμολογία που αυτή σου ’βαλε με το έτσι θέλω, σε καρ- σα.
φώνει και δικάζεσαι. Όμως το χειρότερο για
Θα περάσει πολλά η Εύη στην παγωμένη χώρα του Βορρά. όλους δεν είναι τα χρώματα
Θα βγει πληγωμένη από συμπληγάδες, ίντριγκες και κατα- και οι γεύσεις που χάθηκαν.
στάσεις και θα νιώσει πως δεν μπορεί να τις αντέξει. Θα με- Είναι ότι τα όνειρα μπήκαν
τρηθεί με θεριά ψυχής. Θα τρέξει να γλυτώσει από ανθρώ- στην παρανομία.
πους-θεριά, που απειλούν να την αφανίσουν. Θα μετρηθεί Γιατί εκείνος που ονειρεύ-
με έρωτες απελπισμένους. εται κάποια στιγμή θα ονει-
Ανοίγει το παράθυρο. Ο παγωμένος αέρας δροσίζει το φλο- ρευτεί και την απελευθέρω-
γισμένο της πρόσωπο. «Υπάρχει κάνας άγγελος ή διάολος, σή του και τότε θα θελήσει ν'
ή όποιος θέλει ας είναι», φωνάζει «να μου δείξει και μένα αποτινάξει όσα τον πνίγουν.
πως θα ’ταν η ζωή μου αν ακολουθούσα τα όνειρά μου; Υπάρχει ακόμα ελπίδα;
Υπάρχει;» Νιώθει πως ήταν πλασμένη γι’ άλλα πράγματα. Είναι η δύναμη του έρω-
Και είναι σίγουρη πως έτσι νιώθουν κι άλλοι. Μα ο δρόμος τα και της αγάπης ικανή να
δεν έχει γυρισμό. Ή έχει; ελευθερώσει, να στηρίξει,
να ανατρέψει;