Page 65 - mag_28

της Mαρίας Λιάσκα

Ιούλιος.
Δροσερά νερά σε καυτά μεσημέρια. Απέναντι σου το Άγιο Όρος. Θαρρείς και κινείται.
Μου έχουν εξηγήσει το «φαινόμενο» γιατί πότε σου φαίνεται πως το βλέπεις πιο αρι-
στερά και πότε πιο δεξιά. Δεν ξέρω να σας πω. Πιστεύω τελικά πως κινείται.
Σε ακολουθεί. Σε παρακολουθεί. Καλοκαιρινές διακοπές παιδικών χρόνων και εφηβι-
κών ερώτων. Μνήμες. Έχουν γραφτεί όλα για τις υπέροχες παραλίες της Λήμνου.
Ένας τόπος δεν είναι μοναχά πέτρες. Δεν ξέρω να περιγράψω την ψιλή ή τη χοντρή
άμμο. Τις αμμοθίνες. Αν έρθεις εδώ θα καταλάβεις γιατί.
Αν κολυμπήσεις στην Νευτίνα ένα απόγευμα του Ιουλίου θα μάθεις και εσύ γιατί
την αγάπησε ο Όμηρος.
Θα στο πει ο ίδιος.

65

Αύγουστος.
Οι ξένοι τουρίστες από αγάπη κατακτούν το νησί. Όλες οι γωνίες του μοιάζουν παραδομένες.
Παιδιά στις πλατείες, μουσικές παλιές απ’ τις απέναντι λαβωμένες ακτές.
Αν μένεις εδώ από πάντα έχεις τα δικά σου απυρόβλητα οχυρά. Αν είσαι τυχερός να ξέρεις
τους ντόπιους θα σε οδηγήσουν σε κρυφές γωνίες. Τόσο μυστικές, αέρινες , αθώρητες. Το
θέατρο της Ηφαίστειας στέκεται εκεί. Επτά χιλιάδες χρόνια.
Μην πατάς άτσαλα επάνω του. Είναι σαν να λες στον Σοφόκλη να σωπάσει.
Μην φωνάζεις διπλά στη Πολιόχνη. Εκεί είναι . Χτισμένη πριν από εσένα.
Και θα είναι και μετά από εσένα. Η αρχαιότερη πόλη της Ευρώπης.
Το πρώτο βουλευτήριο στον κόσμο. Αν σήμερα κάνεις δεν σου έμαθε – ή απλά ξέχασες- τι
είναι δημοκρατία. Έλα εδώ. Τον Αύγουστο στην Πολιόχνη της Λήμνου.
Ακούμπησε το μάγουλο σου στην καυτή γκρίζα πέτρα. Άκου. –Δ-Η-Μ-Ο-Κ-Ρ-Α-Τ-Ι-Α .