Page 64 - mag_28

ΛΗΜΝΟΣ

Απρίλης.
Πρώτη φορά τη βλέπεις πράσινη. Μόνο στη Μύρινα μυρίζουν έτσι οι Πασχαλιές.
Ας με συγχωρέσουν οι κήποι του κόσμου όλου. Αν ήταν εδώ όμως θα μου χάριζαν κι εκείνοι
τα ολάνθιστα τριαντάφυλλά τους για μια πασχαλιά. Θα τη φύτευαν ολόγυρα τους.
Μόνο πίσω από τους ήχους της φιλαρμονικής ορχήστρας που συνοδεύει τον επιτάφιο,
64 περιπλανώμενος στα σοκάκια σταυρώνεσαι, πεθαίνεις, ανασταίνεσαι.

Πολλές φορές έχω ταξιδέψει για τις μέρες του Πάσχα αλλού.
Αν δεν είσαι στην Λήμνο, το Πάσχα, αν δεν σε ραντίσουν με βασιλικό από τα παραθύρια των
παλιών σπιτιών, αν δεν περάσεις κάτω από τους στολισμένους επιταφίους στα χωριά της δεν
έχεις ακόμη μετανιώσει. Δεν έχεις ακόμη πονέσει. Δεν έχεις «κάνει» Πάσχα.

Μάιος.
Λουλούδια, αρώματα. Άνοιξη. Πρωτομαγιά. Γιορτή και πένθος μαζί.
Ανθισμένη η Λήμνος μοιάζει άλλη. Σαν γυναίκα που την έντυσες με ένα καλό φόρεμα
μα τη νοιώθεις ξένη. Όμορφη για τους τουρίστες. Για μένα πολύ φτιασιδωμένη.
Περιμένω τον Ιούνη να λιώσουν τα μάγια να γίνει η χρυσή γη που λαχταρώ,
η έξοδος κινδύνου των παιδικών μου χρόνων.

Ιούνιος.
Από την Παναγιά μέχρι το Βάρος κι από τον Αϊ- Γιάννη μέχρι τον Αϊ Δημήτρη μας έστρωσαν
χρυσοποίκιλτο χαλί. Σπαρμένη με στάρια , που λικνίζονται στον αγέρα του Ελλήσποντου.
Όλη η χρυσή ώχρα υποτάσσεται στο τέλος στο απέραντο μπλε που τη κυκλώνει. Κι οπού και
αν είσαι, κι όποιος κι αν είσαι γίνεσαι εδώ αυτός που σου αξίζει να είσαι. Δεν υπάρχει ουρανός
με περισσότερα αστέρια. Αν έρθεις από την Αθήνα θα δεις για πρώτη φορά όσα έχεις ακούσει
και δει μέσα από τα βιβλία για το γαλαξία.
Κι αν ήταν ο Λουντέμης εδώ χίλια παιδιά θα ξαναμετρούσαν τα άστρα.