Page 51 - mag_29
P. 51
της Μαρίας Ντότσικα
φιλόλογος - συγγραφέας
Κάθε χρόνο τέλος Αυγού- συμφωνούν στο ότι δεν
στου προβάλλονται απο- γίνεται να μην προσπα-
λογισμοί, οφθαλμαπάτες θούμε... Αλλά πώς; Και
προοπτικής για το απατη- τι γίνεται όταν αυτό το
λό μέλλον των νέων και πώς αλλάζει διαρκώς και
ευχολόγια που συνοδεύ- αποδεικνύεται ότι κάναμε
ονται από τυμπανοκρου- δεδομένο την προσωρινή
σίες στα Μ.Μ.Ε. για την ομπρέλα των σχηματικών
επίτευξη υψηλών αποδό- μεταρρυθμίσεων και έπα-
σεων, για τις διακυμάν- ψε να μας απασχολεί η
σεις των βάσεων στις λένε: "όλα μια χαρά!" και ουσία του πού πάμε;
ανώτατες και ανώτερες μπροστά σε εκείνους που Σύγχρονη πραγματικότη-
σχολές… Κάθε χρόνιας λένε: "όλα χάλια!". Όλα τα είναι ο "κατακλυσμός"
εκπαίδευσης που θεωρεί- χρησιμοποιούνται για να ιδεών, σχεδιασμών, πο-
το γενικώς ο ανελκυστή- εξυπηρετήσουν κάτι. Όλα λιτικών οραμάτων και
ρας, κοινώς το ασανσέρ, χρησιμοποιούνται από το "σοφών" εν γένει εγκε-
για την ατομική, κοινω- αχόρταγο μάτι... που όλα φάλων, που αφήνει την
νική και την οικονομική τα θεωρεί δικά του και προοπτική να λάμψουν 51
αναλώσιμα.
πρόοδο. Κι από την άλλη
Χίλιες πλευρά απαυγάζει η απο- Έχουμε τεράστιο πρό- τους οι συντονιστές του
Χίλιες
διά της απανθρωπιάς
γοήτευση που έχει επικα-
κόσμου μας! Γίνεται κατ’
βλημα παιδείας ή ευ-
θήσει στα μάτια και στην
στοχότερα
επανάληψη σύνοδος κο-
απαιδευ-
ψυχή του ελληνικού λαού
ρυφής, και μόνο της κο-
σίας, το οποίο θυμίζει
απατηλές και η αγωνία του ότι κινεί- επαναλαμβανόμενη ρυφής, αφού τη βάση
απατηλές
ται στο χάος των υπόγει-
των εκπαιδευτικών και
καταιγίδα. Το ζήτημα εί-
ων διαδρομών της οικο-
ναι βέβαια πως αν "βρέ-
εν γένει των πολιτών την
νομίας.
χει καταρρακτωδώς" στη
έπνιξαν. Θεσμοθετούνται
ζωή μας, μια "ομπρέλα"
άθλα για να βρούμε πόσο
Λόγια, λόγια με απήχη-
προδιαγραφές ση λίγων ημερών ή και θα χρειαστεί, αλλά αυτό μπορούμε να ανοίξουμε
προδιαγραφές
τα όρια των αντοχών μας
δεν σημαίνει πως δεν θα
ωρών…
Ομολογουμέ-
αλλά όχι πάντοτε τους
μπούμε μέχρι το γόνατο
νως η γλώσσα είναι πλέ-
ον πρόσχημα, αφού οι
μιλούν για την αναγκαιό-
κότητάς μας. Αναρωτιέ-
πράξεις των ανθρώπων στα νερά. Κι αν κάποιοι ορίζοντες της δημιουργι-
μπορούν να γκρεμίσουν τητα, το «πρέπει» της εκ- μαι μερικές φορές: εάν
& μια παιδεία… γίνονται και αυτές που για το εφικτό, όλοι ανα- προσωπικής ελευθερίας
αθλοθετείτο η ηθική της
παίδευσης, και κάποιοι
& μια παιδεία…
τα πάντα –και αυτές που
γνωρίζουν τη δυσκολία
και ο σεβασμός, μήπως οι
δεν γίνονται. Δεν κυβερ-
νά ο νους, εξουσιάζει η του ανθρώπου να μετα- άνθρωποι διεκδικητές θα
απληστία και η εξαχρεί- λαμπαδεύσει ό,τι ο ίδιος επέλεγαν να βαπτίσουν το
ωση. Μένω άναυδη και μπορεί να έχει κατακτήσει πνεύμα και το σώμα τους
μπροστά σε εκείνους που και, παρά τη δυσκολία, στα ύδατα της τόλμης
