Page 75 - mag_031

Δεν υπάρχει άλλος τόπος όπως εις την Ελλάδα διά την οποίαν εγράφησαν

τα περισσότερα βιβλία και όπου διαβάζονται τα ολιγώτερα

Δημήτριος Καμπούρογλου

Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΑΓΑΠΟΥΣΕ ΤΟ ΒΩΒΟ ΣΙΝΕΜΑ

ΛΑΚΗΣ ΠΑΠΑΣΤΑΘΗΣ
Εκδόσεις ΠΟΛΙΣ, 2014
Ποιος πρωταγωνιστεί στις πενήντα μικρές ιστορίες του βιβλίου;
Ο δάσκαλος που τις είδε και τις έζησε στην κανονική ζωή ή οι
μαθητές του που καλούνται να τις φανταστούν και να τις παίξουν
με το σώμα και την ψυχή τους; Η βασική αρχή της διδασκαλί-
ας του ήταν «παίξ’ το για να το μάθεις, ζωντάνεψέ το». Παρά την
πολύχρονη εμπειρία του όμως, παρά τα καλά αποτελέσματα της
διδασκαλίας του, είχε πάντα τις αμφιβολίες του. «Πόσο διδάσκεται η τέχνη και με ποιο τρόπο;
Μήπως είναι η μέθοδός μου μια προσωπική εμμονή, ένα παιχνίδι ιδιοτελούς αυτοεπιβεβαίω-
σης; Μήπως κάποιοι τουλάχιστον από τους μαθητές μου θα τα κατάφερναν καλύτερα με άλλη
μέθοδο, άλλους δασκάλους, πορευόμενοι σε άλλους δρόμους διδασκαλίας που εγώ αγνοώ;»
Καθώς περνούσε με το μικρό αυτοκινητάκι του από την πήχτρα της Πανεπιστημίου για να πάει
στη σχολή, γνώριζε πως έπρεπε να ξεχάσει τις αμφιβολίες του, για να μπορέσει να μπει στην
τάξη και να διδάξει. Γι’ αυτό, όταν έφτανε στην Ομόνοια φώναζε δυνατά «διδάσκω σημαίνει
παίρνω την ευθύνη». 75

ΑΝΑΜΙΣΗΣ ΤΕΝΕΚΕΣ
ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΚΡΥΔΑΚΗΣ
ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ:ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟΝ ΤΗΣ ΕΣΤΙΑΣ, 2008

Ο Γιώργης Πέτικας πάτησε κι αυτός το πόδι του στην προκυ-
μαία. Ήρθε από την Αμερική, όπου είχε πάει μετανάστης πριν
από ένα χρόνο να δουλέψει στα σφαγεία, να προικίσει τρεις
αδερφές στα Καρδάμυλα, μπας και πάρουν καραβοκύρη ή
καπετάνιο και σωθούν τουλάχιστον αυτές.
Ήταν η δεύτερη φορά που ερχόταν από την ξενιτιά, είχε κάνει
κι ένα χρόνο παλιότερα, τότε που άφησε τη Χίο τουρκική και
όταν γύρισε, τη βρήκε Ελλάδα. [...]

"Ο Πέτικας! Όλα δικά του ήτανε. Τα κηπάρια· εν ήσπερνεν, εν εθέριζεν, εν ήβαζεν κήπο σαν
εμάς που βάζαμεν και ποτίζαμεν, μα όλα δικά του ήτανε. Είχεν κάμει κλεψιές και πιάνουνταν,
εξέκοβγε, πιάνουνταν, εξέκοβγε [...] Μοναχός ήτανε. Έναν παλικάρι άπαντρον, άπαντρον κι
εγύριζεν. Όπου εβραδυάζουνταν ήμενε. Στα Διευκά ήταν σ' έναν κατώι, στη Σιερούντα ήταν σ'
έναν κατώι, μες στην εκκλησιά επήαινε κι εκοιμούνταν. Ο Πέτικας..." Η ιστορία ενός ανθρώ-
που που πέρασε στην παρανομία για ένα έγκλημα πάθους, ή πώς ένας άνθρωπος μετατρέπε-
ται σε θρύλο. Και πώς αυτός ο θρύλος επιζεί, αυθεντικός ή παραλλαγμένος, μέσα στο χρόνο.
Μια μυθοπλασία εμπνευσμένη από την ιστορική μνήμη και τη λαϊκή αφήγηση.
Ένα μυθιστόρημα-έκπληξη, που ξεφεύγει από τα γνωστά σχήματα της σύγχρονης εκδοτικής
παραγωγής.