Page 22 - mag_031
P. 22
ΥπΑΡχΕΙ ΛΟγΟΣ
...στον ακάλυπτο
Κυριακής
απομεσήμερο.
Φτιάχνω καφέ και ρίχνω
μια ματιά στο παράθυρο.
Βλέπω στο απέναντι
μπαλκόνι ένα μικρό αγόρι
να προσπαθεί να πλησιάσει
το περιστέρι που έχει
καθίσει πάνω στο κλαδί
μιας μικρής τριανταφυλλιάς.
22
Δεν τα καταφέρνει τελικά…
Η ζωή στον ακάλυπτο, κυλάει σε άλ-
λους ρυθμούς και με μια ελευθερία
που σε προκαλεί. Πάντα αυτό που δεν
γίνεται άμεσα αντιληπτό, αυτό που εί-
ναι πίσω από τη βιτρίνα είναι πιο αλη-
θινό γιατί δεν το νοιάζει το «φαίνε-
σθαι».
Αποφασίζω να πάρω τον καφέ στο
χέρι και να βγω κι εγώ στο μπαλκόνι
του ακάλυπτου. Να αφήσω το βλέμμα
να κοιτάξει γύρω. Πιο κει, λοιπόν, μια
γυναίκα απλώνει την μπουγάδα της
εβδομάδας… Ο φοιτητής της απέναντι
γκαρσονιέρας ρίχνει νερό στο μπαλ-
κόνι… και μια ηλικιωμένη γυναίκα,
καθαρίζει τα ξερά φύλλα από τις γλά-
στρες της. Δίπλα, ησυχία… Οι κουρ-
τίνες τραβηγμένες, να μπαίνει το φως,
κι ένας μπόμπιρας, καθισμένος στο
γραφείο του, ζωγραφίζει με κάτι χο-
ντρούς μαρκαδόρους. Από κάπου έρ-
χεται και ένα τραγούδι. Προσπαθώ να
καταλάβω ποιο είναι… δε μου είναι