Page 73 - mag_32
P. 73
της Τζίνας Μιτάκη
Εκείνο το πρωινό πριν σε τούτο το νησί του Ιο- μούρλια!» είπε ο μπρο-
καλά- καλά ανατείλει ο νίου, θα βράσουμε και κολής ο Νικολής.
ήλιος, από το μποστάνι θα μας σερβίρουν στα «Ααα κοιτάξτε με ! Εί-
του μπάρμπα Νιόνιου πιάτα με λάδι και λεμό- μαι πολύ όμορφη. Η πιο
ακουγόταν ένα σιγανό νι, δίπλα στην Χριστου- όμορφη και πιο φου-
μουρμουρητό. Όλα τα γεννιάτικη κουλούρα ντωτή από όλους σας
μπρόκολα, που ήταν με το ηύρεμα. για να καταλήξω με
φυτεμένα στις βραγιές Όπως καταλαβαίνεις λάδι και λεμόνι!» είπε
του μποστανιού, είχαν είναι μεγάλη τιμή που και τίναξε το κεφάλι της
ξυπνήσει και κουβέ- θα γίνουμε το δείπνο με το νάζι μιας σταρ!
ντιαζαν μεταξύ τους. των ανθρώπων τέτοιο
«Μα τι σας έχει πιάσει γιορτινό βράδυ.» Λίγη ώρα μετά όλα τα
μπρόκολα ήταν στον
σήμερα και αρχίσατε «Μμμ σιγά την τιμή… πάγκο του μανάβη
το κουβεντολόι αξη- με λάδι και λεμόνι; που ήταν στολισμένος
μέρωτα;» μουρμούρισε Α… όχι! Όχι! Εγώ φύ- για την περίσταση με
η Λίνα η μπροκολίνα, τρωσα και μεγάλωσα σμύρνα. Οι νοικοκυ- 73
σήκωσε νυσταγμένη το για να κάνω σπουδαία ρές αντάλλασσαν ευ-
κεφάλι της και άπλωσε πράγματα, για ταξιδέ- χές και ανάλογα με τα
τα φύλλα της να ξεμου- ψω τον κόσμο. Να μπω άτομα που είχε η οικο-
διάσει από τον ύπνο. στις κατσαρόλες των γένεια τους διάλεγαν τα
«Σήμερα είναι η μεγάλη πιο ονομαστών μαγεί- μπρόκολα. Έτσι όπως
μέρα. Παραμονή Χρι- ρων, να παντρευτώ με στριμώχνονταν μπρο-
στουγέννων!» είπε ο ακριβά υλικά, να μαγει- στά στον πάγκο όμως οι
Νικολής ο μπροκολής ρευτώ με τις πιο περί- νοικοκυρές για να δια-
πλοκες συνταγές και λέξουν τα μπρόκολα,
«Όπου να ναι θα έρθει να σερβιριστώ στα πιο κάποια μετακίνησε τη
ο μπάρμπα –Νιόνιος, γνωστά εστιατόρια του Λίνα τη μπροκολίνα για
με τα δυο μεγάλα κα- κόσμου. Ρώμη, Παρίσι, να διαλέξει ένα μικρότε-
λάθια φορτωμένα στο Νέα Υόρκη. ρο μπρόκολο και η Λίνα
πράσινο ποδήλατο του, η μπροκολίνα έχασε την
θα μας πάρει και θα «Μα γινόμαστε πολύ ισορροπία της και κύλι-
μας πάει στην αγορά. νόστιμα και θρεπτικά
σερβιρισμένα με λα- σε κάτω από τον πάγκο.
Μετά θα μας αγορά- δάκι και λεμόνι. Και «Αχ ευτυχώς! Δεν θα
σουν οι νοικοκυρές και εκείνο το ζουμάκι μας καταλήξω με λάδι και
το βράδυ, όπως θέλει που μένει στο πιάτο με λεμόνι! » αναστέναξε με
το έθιμο, χρόνους τώρα το λαδολέμονο είναι ανακούφιση.
