Page 67 - mag_32
P. 67
της Ευτυχίας Αργυροπούλου
τον εγκατέλειψε τότε που ήταν ένα τέ- εξέλιξη της ασθένειάς της ήταν ρα-
ρας, τη μόνη που δεχόταν καρτερικά γδαία και έτσι το παιδικό της σωματά-
την άσχημη συμπεριφορά του σαν να κι δεν άντεξε πάνω από ένα μήνα.
ήταν κάτι που θα περάσει. Γιατί ήταν Η Ελπίδα με την θυσία της εκπλήρω-
η μόνη ίσως που πίσω από την ασχή- σε το σκοπό της, αν και μικρό κορί-
μια του είχε δει την ομορφιά που είχε τσι, έζησε αρκετά για να δώσει νόημα
στην ψυχή του βαθιά κρυμμένη, το στην ύπαρξή της.
αγόρι. Την ομορφιά που είχε αναγνω- Το μήνυμα χαράς και ελπίδας που με-
ρίσει τότε που της είχε χαρίσει εκείνο τέδωσε μέσω του Αλέξανδρου θα
το ροζ τριαντάφυλλο. μείνει ζωντανό για να μεταλαμπαδευ-
Βγαίνοντας λοιπόν από το σπίτι του τεί σε άλλους που με τη σειρά τους θα
για να πάει στο διπλανό σπίτι που έμε- εμπνεύσουν άλλους και άλλους.
νε η Ελπίδα, ο Αλέξανδρος ήρθε αντι- Αυτό ήθελε και η Ελπίδα, η πανέμορ-
μέτωπος με μια γλυκόπικρη αλήθεια. φη ψυχούλα της πίστευε σε έναν κό-
Καταρχήν ανακάλυψε ότι τα πανέμορ- σμο αγάπης και αλληλεγγύης.
φα τριαντάφυλλα του δεν ήταν αληθι- Ο Αλέξανδρος αν και στεναχωρήθηκε
νά, αλλά κάποιος τα είχε ζωγραφίσει κι έκλαψε πολύ, κατάλαβε ότι η αγά- 67
στον τοίχο με μπογιά και ότι αυτός ο πη είναι πιο πάνω και από την ίδια τη
κάποιος ήταν η Ελπίδα που είχε κατα- ζωή, συνειδητοποίησε ότι η αγάπη δί-
λάβει από το καρφωμένο βλέμμα του νει νόημα στη ζωή, ότι η αγάπη είναι
Αλέξανδρου στο παράθυρο ότι κάτι ζωή και ορκίστηκε στο λουλούδι του
εκεί έξω του έπαιρνε σιγά σιγά τη ζωή να κάνει σκοπό της ζωής του τη μετα-
και έτσι όταν ένα βράδυ ο αέρας και φορά του μηνύματος της Ελπίδας.
η βροχή ξεγύμνωσαν την τριανταφυλ- το μήνυμα της αγάπης που είχε με-
λιά που τόσο επίμονα κοιτούσε ο Αλέ- ταμορφώσει τη δική του ψυχή σε
ξανδρος, η Ελπίδα βγήκε στον κήπο κάτι πανέμορφο, θα μπορούσε να
και ζωγράφισε τα ροζ λουλούδια σαν μεταμορφώσει ολόκληρο τον κό-
μια ύστατη προσπάθεια να τον κάνει σμο σε έναν πανέμορφο κήπο γε-
χαρούμενο. Και τα κατάφερε, η Ελπί- μάτο σπάνια λουλούδια χαράς, ελ-
δα του έδωσε και πάλι τη ζωή. Η μοίρα πίδας, φιλίας,
όμως έπαιξε ένα ιδιόμορφο παιχνίδι προσφοράς.
και η Ελπίδα δεν υπάρχει πια, πέθανε Έναν κήπο που όλοι
την ίδια εκείνη βραδιά από πνευμο- θα θέλανε να ζούνε
νία. Το κρύο και η βροχή εκείνης της μέσα σε αυτόν και
νύχτας που η μικρή μας πέρασε στον έτσι να ζουν αυτοί
κήπο του Αλέξανδρου ζωγραφίζοντας καλά και εμείς
τριαντάφυλλα, στάθηκαν μοιραία. Η καλύτερα.
