Page 66 - mag_32
P. 66
ιστοριΕσ του χΕιμωνα
κρή, αδύναμη τριανταφυλλιά είχε γε- διά. Η Ελπίδα ήταν πραγματικά ένας
μίσει με μεγάλα, πανέμορφα, ζωηρά, άγγελος, δεν τη θυμάται ποτέ να του
ροζ λουλούδια. Ναι, το λουλούδι του μιλάει άσχημα, να είναι κλαμένη ή
είχε ανθίσει μέσα σε μια στιγμή, μια μουτρωμένη, παρά πάντοτε ήταν συ-
άγρια νύχτα, είχε ανθίσει και ήταν πιο γκαταβατική, χαμογελαστή και αισιό-
όμορφο από ποτέ. δοξη. Αυτό που θυμάται να του λέει
Αυτό το θαύμα ήταν ένα φιλί ζωής και ακόμα και εκείνες της ημέρες που αυ-
όχι θανάτου για τον μικρό Αλέξανδρο, τός είχε μετατραπεί σε τέρας, είναι
ένα θαύμα που του έστειλε η μαμά του ότι: «αν καταφέρει να κάνει έναν άν-
από τον ουρανό, μαζί με το κουράγιο θρωπο πάνω στην γη να χαμογελάσει
και την δύναμη για να ζήσει. τότε θα έχει εκπληρωθεί ο σκοπός της
Από εκείνη τη νύχτα ο Αλέξανδρος ύπαρξής της πάνω στη γη». Σωστός
άλλαξε, όντως ένα χαμόγελο πίστης άγγελος λοιπόν, σαν να έχει έρθει σ’
και ελπίδας φώλιασε στην ψυχή του αυτό τον κόσμο για να κάνει κάποιον
που του έδινε δύναμη να ζει, μέρα με ευτυχισμένο.
την μέρα. Η υγεία του βελτιώνονταν Ο Αλέξανδρος την αναζητούσε μέρες
66 αισθητά και οι σκοτεινές μέρες του και κανείς δεν ήθελε να του πει που
παρελθόντος απομακρύνονταν όλο βρίσκεται η Ελπίδα, η μόνη που έλειπε
και πιο πολύ. Το άδειο μέχρι χθες δω- από το μικρό του party. Εκείνος κοίτα-
μάτιό του είχε τώρα γεμίσει φίλους, ζε τα λουλούδια του, της χαμογελούσε
φωνές και χαμόγελα και θύμιζε γιορ- και περίμενε καρτερικά να εμφανιστεί.
τή. Δε χόρταινε να κοιτάζει από το πα- Ο καιρός περνούσε, η Ελπίδα μπορεί
ράθυρό του το αγαπημένο του φυτό να μην εμφανιζότανε αλλά πλέον ο
και να παίρνει δύναμη από την ομορ- Αλέξανδρος είχε δυναμώσει αρκετά
φιά του για να συνεχίζει με αισιοδοξία και για πρώτη φορά μετά το δυστύ-
πλέον τον αγώνα του. χημα μπορούσε να σταθεί στα πόδια
Οι πληγές του σιγά σιγά επουλώνο- του, μόνος του. Αυτό που είχαν πει
νταν και όσο κοίταζε τα λουλούδια οι γιατροί, ότι η ανάρρωσή του ήταν
του τόσο δυνάμωνε το σώμα του και θέμα θέλησης και μόνο, ήταν αλήθεια.
γαλήνευε η ψυχή του. Αυτή η απαρά- Το θαύμα που είχε γίνει εκείνη τη βρο-
μιλλη ομορφιά των λουλουδιών του χερή νύχτα και η ανάγκη του να δει το
που στο παρελθόν του θύμιζαν την πρόσωπο της Ελπίδας, του έδωσαν
ομορφιά της μητέρας του, με απορία όλη τη δύναμη και τη θέληση που χρει-
συνειδητοποίησε ότι πλέον του φέρ- αζόταν για να περπατήσει ξανά.
νουν ένα άλλο πρόσωπο στο μυαλό, Πράγματι με το που σηκώθηκε ο μι-
τη μικρή Ελπίδα με τα ξανθά μαλλιά, κρός μας ήρωας θέλησε να επισκε-
τα γαλανά ματάκια και την χρυσή καρ- φτεί την φίλη του, τη μόνη που δεν
