Page 50 - mag_32
P. 50
ιστοριΕσ του χΕιμωνα Η γιΟΡτινΗ
πιατΕΛα
ση μέχρι το μπαλκόνι και η φωτισμός. Ήταν ο φωτι- άλλη μια σύγχυση, για
αίσθηση της πρώτης ρου- σμός που υπήρχε κατά μή- έναν ακόμα εκνευρισμό,
φηξιάς έχουν κάτι από την κος ενός μεγάλου εμπο- για μια ακόμα ημέρα απέ-
χαρά του ερωτικού ρα- ρικού δρόμου. Γιορτινός, ραντης δυσφορίας.
ντεβού… χριστουγεννιάτικος. Ο Στο σπίτι της «καπετάν-
Διένυε την τρίτη βδομά- δρόμος κατέληγε στην Ασπασίας», δεν υπήρχε
δα ως συνοδός ασθενούς πλατεία με το ήδη στολι- ποτέ το περιθώριο να πα-
στο νοσοκομείο. Η πεθε- σμένο δέντρο. ρεκκλίνει κανένας και τί-
ρά της έδειχνε καλύτερα, «Έφτασαν σχεδόν οι γιορ- ποτα από όσα η ίδια όρι-
είχε βγει από την εντατική τές των Χριστουγέννων!» ζε και προσδιόριζε. Στην
άλλωστε εδώ και τρεις μέ- έμοιαζε να το συνειδητο- κουζίνα της δεν έμπαινε
ρες. Η Μαίρη έκανε εναλ- ποιεί για πρώτη φορά. κανείς. Κανείς δεν ανακα-
λάξ τις βάρδιες με τον Γυρνώντας το βλέμμα και τευόταν ούτε στο μενού,
άντρα της και την αδελφή κοιτώντας πίσω από τη ούτε στο σερβίρισμα,
του. Είχαν κουραστεί και συρόμενη τζαμένια πόρ- ούτε στο στολισμό, ούτε
οι τρεις κι ας μην το είχαν τα, στο εσωτερικό του σε τίποτα. Υπήρχε πάντα
ομολογήσει ο ένας στον νοσοκομειακού θαλά- ένα συγκεκριμένο πρωτό-
50 άλλο, μια και η αποφυ- μου, επιθεώρησε ξανά κολλο. Οι γιορτές για την
γή του κινδύνου του μοι- την αδύναμη φιγούρα της κυρία Ασπασία, ήταν οι
ραίου για την ηλικιωμένη γερόντισσας πεθεράς της κατεξοχήν μέρες που της
ήταν για όλους η προτε- που εξακολουθούσε να επέτρεπαν να επιβεβαιώ-
ραιότητα. κοιμάται ήσυχα. νει την εξουσία της επάνω
Τραβώντας βαθιές ρου- Ήρθαν μαζεμένες οι μνή- σε όλους. Επάνω στα παι-
φηξιές όσο πιο αργά και μες. Σαν εικόνες από διά της και κυρίως, επάνω
νωθρά μπορούσε για να τον κινηματογράφο, είδε στη νύφη της, την οποία
παρατείνει την απόλαυση μπροστά της άλλα Χρι- φρόντιζε όσο περισσότε-
του μικρού της διαλείμ- στούγεννα, περασμένων ρο μπορούσε να την κάνει
ματος, κοίταζε την πόλη. χρόνων. Όλων σχεδόν να αισθανθεί άβολα, να
Βρισκόταν στον ψηλότε- των χρόνων της νιότης αισθανθεί σχεδόν παρεί-
ρο όροφο του νοσοκο- της, από τότε που αρρα- σακτη, σχεδόν ξένη μέσα
μειακού κτηρίου. Η Αθή- βωνιάστηκε και όλων των στο βασίλειο της πεθεράς.
να απλωνόταν στα πόδια επόμενων. Χριστούγεννα Η Μαίρη ανυπομονού-
της. Αν και περασμένα με- σήμαιναν πάντα οικογε- σε πάντα να τελειώνει το
σάνυχτα, δεν ήταν σκοτει- νειακή σύναξη στο σπίτι βασανιστήριο των γιορτι-
νή. Αυτή η πόλη, άλλωστε, της πεθεράς της. Η ίδια νών οικογενειακών τρα-
ποτέ δεν δίνει την εικόνα κάθε χρόνο μισούσε την πεζιών και να γυρίσει σπί-
ότι κοιμάται. ημέρα όλο και πιο πολύ. τι της. Τα πρώτα χρόνια
Το βλέμμα της όμως το Από ένα σημείο και μετά, δεν έλεγε τίποτα. Αργό-
τράβηξε συγκεκριμένος απλά προετοιμαζόταν για τερα άρχισε να παραπο-
