Page 46 - mag_32
P. 46
ιστοριΕσ του χΕιμωνα
φέρει τρόφιμα από το άχνη ζάχαρη, η μητέρα και μετά, πριν τις 12, με
χωριό έξω απ’ τη Θήβα, μου την έβαζε σε μια πα- το ραδιόφωνο ανοιχτό
εκεί όπου είχε πρωτοδι- λιά κάλτσα νάιλον κι εγώ να λέει το πότε και 2-3
οριστεί δασκάλα, της τα ποτέ δεν αναρωτήθηκα λεπτά πριν, βγαίνω έξω
είχαν δώσει χωρίς να αν ήταν καλά πλυμένη για να ξαναμπώ με τον
πάρουν τίποτα για αντάλ- εκείνη η κάλτσα, και μετά καινούριο χρόνο, έθιμο
λαγμα από τα κοσμήμα- προσεχτικά να βγούνε οι από την που μαζί της 24
τα και τα ασημικά που αριθμοί πιασμένοι από τις πίτες έχουμε φτιάξει, και
είχε πάρει μαζί της, «Μας καρφίτσες και να! η νέα μ’ αρέσει ― και το έθιμο
έμαθες γράμματα, δα- χρονιά με καφέ αριθμούς και η που μαζί της 24 πίτες
σκάλα» της είχαν πει κάτι και γύρω γύρω ασπρισμέ- έχουμε φτιάξει, και μοι-
μεγάλοι άντρες που τους νο το τοπίο της πίτας και ραζόμαστε το πρώτο φιλί
ήξερε από παιδάκια, και μέσα σε μικρά έλκηθρα του νέου χρόνου―, και
είχαν κάνει Χριστούγεν- τσουλάνε αόρατοι τόσοι γύρω απ’ το τραπέζι να
να η μητέρα μου, ο θεί- που έχουν φύγει και άλ- κόψω την πίτα, «Του Χρι-
ος μου, λίγο πριν φύγει λοι που είναι νεοφερμέ- στού» το πρώτο κομμάτι,
για τη Μέση Ανατολή, και νοι και πέρυσι ίσα που μου θυμίζει, κι εγώ, (πώς
46 πολλοί φίλοι μαζί τότε, ο μπουσουλάγανε και φέ- να της χαλάσω το χατήρι,
πατέρας μου ήταν αλλού τος λένε και λογάκια, και που κι εμένα μ’ αρέσει ο
κι ούτε ήξερε ότι θα γίνει μαζί τους οι πιο παλιοί πε- φτωχός Χριστός που για
πατέρας μου, και μαζί με θαμένοι μας, έτοιμοι για την αγάπη σταυρώθηκε
την άχνη «Τούφες χιό- το μερίδιο της μνήμης που και δε με νοιάζει αν ήταν
νι πέφτουνε στο παρα- τους αναλογεί, ζυμωμέ- Θεός αλλά το μόνο που
θυράκι» και εικόνες από νοι και ψημένοι μέσα μας σκέφτομαι κάθε φορά εί-
ανθρώπους που έχουν και χωρίς αυτούς πώς να ναι το πώς μπορεί να γίνει
φύγει αλλά όλο και ξα- φτιάξουμε ―δεν θα ξέ- Θεός ο καθένας που τόσο
ναγυρνάνε, γιατί μέσα ραμε…― μια σωστή πίτα αγαπάει) και μετά η δική
μου τους κουβαλάω, (ή που θα την μοιραστούμε, μου αφιέρωση, το κομ-
με κουβαλάνε;), «Και του ψάχνοντας για το φλου- μάτι το δικό μου, όχι για
χρόνου…» κάθε τρεις ρί, που αντίκρυσμα έχει μένα αλλά για τον κάθε
και λίγο, η 24η πίτα μας, ένα μικρό δωράκι, φτη- φορά ξένο, πάντα βρί-
φωτογραφία, μεσημέρι νοπράγματα, ―η ακρί- σκεται μαζί μας κάποιος
31 Δεκεμβρίου θα είναι, βεια δεν είναι εμπόδιο ή κάποια που είναι πολύ
μέσα από τα χέρια μου για να χαρίσεις―, πάντα μακριά από τον τόπο της ή
κρατάω τα χέρια τού πα- κάτι ακριβό χαρίζεις όταν τον τόπο του, όπως εκεί-
τέρα μου που μου πρω- μπαίνεις μέσα στο δώρο νη τη χρονιά με τον μικρό
τοέδειξε πώς να γράφω ολόκληρος, και έρχεται το Μ. από την Αιθιοπία, «Να
τη νέα χρονιά με χαρ- βράδυ, «ποιοι θα έρθουν πω σε μια φίλη μ’ ένα παι-
τονένιους αριθμούς και πρώτοι;», να φάμε πρώτα δάκι, που δεν έχουν πού
