Page 77 - mag_42
P. 77
από το Νικόλα - Αντώνη Πολυκανδριώτη
ο μονόλογος μιας ξεχαρβαλωμένης χορδής
Θ
εέ μου για πόσους δάκρυσα
και πόσοι λίγοι από αυτούς
μου έδωσαν τα μαντηλάκια τους;
Ελάχιστοι θεέ μου..
Ελπίζει ο κόσμος γύρω μου;
σ' ένα βλέμμα, σ' ένα αντίο, ανατρίχιασε.
Κι εκείνη μόνο λουλούδια χάρτινα μου χάριζε.
Πόση αλήθεια έχασα μέσα στου ύπνου μου
Ο Νικόλας - Αντώνης
Πολυκανδριώτης τα όνειρα 77
γεννήθηκε το 2000, για να έρθουν την ημέρα τόσα ψέματα.
φοιτά στο Καλλιτεχνι- Ένα χάλκινο λουλούδι μ' ένα καρφί για ρίζα
κό Γυμνάσιο Γέρακα
κι ονειρεύεται ένα μου χάρισε η ζωή
αύριο γεμάτο τέχνη… κι εγώ παντού το φύτεψα
κι άνθισε!
Ένα θαύμα σου κι αυτό θεέ μου.
Μέσα στα μονόπρακτα σφραγίστηκαν τα χείλη μας
μέσα στους μονόλογους άλλης ζωής,
άλλων ανθρώπων...
που κάποτε ίσως να θύμιζαν
κάτι από μένα
κάτι από εσένα
τώρα όχι πια.
