Page 82 - mag_42

IστΟΡΙΕσ τΟυ ΔΡΟΜΟυ

Πρέπει.

Έξι μόλις γράμματα στέκουν σιωπηλά, ανήμπορα

82 χωρίς τη συναίνεσή σου.

Έξι γράμματα που ανακατεύτηκαν παίρνοντας το σχήμα

του φόβου, της στέρησης της ελευθερίας

κι εκείνης της άγευστης ουδετερότητας.

Με τα πρώτα κιόλας σου βήματα ηχεί στ' αυτιά σου

πρωτόγνωρα κι ενοχλητικά. Αν πέσεις, "πρέπει" να σηκωθείς.

Βήμα και πρέπει.

Κι ύστερα ο θόρυβος με τα έξι τυχαία γράμματα παύει να

σ' ενοχλεί, γιατί τη δύναμη τη συνήθειας σωστά δεν υπολό-

γισες. Κι έτσι πλέον Πρέπει να κάνεις τα μαθήματά σου, στο

δάσκαλο να μην αντιμιλάς, στην τάξη ο πρώτος μαθητής να

είσαι.

Κι όσο τον κανόνα ακολουθείς, τόσο κι η λίστα μεγαλώνει κι

εσύ όλο και μικραίνεις μπροστά στο ανυπέρβλητο ΠΡΕΠΕΙ.

Τώρα πια με σύμμαχο τη συνήθεια στον ίδιο δρόμο